Honda HR-V 1.6 i-DTEC – oszczędna i praktyczna

Dawno już Honda nie wzbudzała tylu emocji, co HR-V w momencie debiutu po latach. Pierwsza generacja pojawiła się na rynku przynajmniej o 5 lat za wcześnie. Był rok 1999 i niewielu klientów było gotowych na kompaktowego SUV-a. Wówczas klasyczne segmenty były u szczytu popularności. Japończycy jednak nie złożyli broni i 16 lat później przedstawili drugą generację modelu. Sprawdziliśmy najoszczędniejszą wersję.

Wśród dostępnych jednostek napędowych nie mamy zbyt dużego wyboru. Jest jeden silnik benzynowy 1,5 l i jeden wysokoprężny. Analitycy Hondy zrobili badania i okazało się, że w tym segmencie klient najczęściej wybiera diesla o pojemności 1.6 litra. Taki właśnie trafił pod maskę HR-V. Jest też w Civicu i większym CR-V. Gdyby w ofercie wciąż znajdował się Accord, pewnie i tam Japończycy by go zamontowali. To udana konstrukcja, bo bardzo elastyczna i jednocześnie oszczędna. Najlepiej połączyć ją z manualną skrzynią o sześciu przełożeniach. W swojej kategorii przewyższa konkurentów momentem obrotowym. Niutonów jest 300 i to dostępnych już od 2000 obr./min. Moc skromna, bo wynosi tylko 120 KM, ale w zupełności wystarczająca do spokojnej jazdy. Honda potrzebuje akceptowalne 10,1 sekundy na rozpędzenie do 100 km/h. Prędkość maksymalna to 192 km/h.

Napęd na przednie koła
Skrzynia biegów pracuje z wyczuwalnym oporem, a droga prowadzenia lewarka jest dość krótka. Niezłe opinie zbiera też układ kierowniczy, którego siła wspomagania jest w sam raz. Kierowca ma dobry obraz tego, co w danej chwili dzieje się z kołami. Prowadzenie auta w zakrętach nie pozostawia wiele do życzenia. Niemniej nie zapomniano też o odpowiedniej dawce komfortu. Na 17-calowych kołach HR-V przyzwoicie radzi sobie z filtrowaniem nierówności, ale na progach zwalniających i długich, poprzecznych ubytkach w jezdni, potrafi wydać nieprzyjemny dźwięk.
Napęd trafia na przednie koła, a 4x4 nie występuje nawet w opcji. To akurat dziwne, bo w Stanach Zjednoczonych jest w ofercie odmiana AWD. Nie przeszkadza to jednak w codziennej eksploatacji - niewielu użytkowników crossoverów zapuszcza się przecież nawet w lekki teren. Prześwit zawieszenia to 17 cm, co pozwala jedynie pokonać miejskie krawężniki (wersja benzynowa ma 1,5 cm większy prześwit). Wjechanie na łąkę może skończyć się katastrofą i koniecznością wezwania ciągnika.

Oszczędny charakter diesla
1.6 i-DTEC nie dość, że bardzo kulturalnie pracuje i nawet na wyższych obrotach nie drażni klekotem, to na dodatek okazuje się oszczędny. Nie wierzmy jednak deklaracjom producenta, który podaje, że w mieście auto zużywa 4,4 litra paliwa na 100 km. Takie wartości należy włożyć między bajki, ale 6,5 czy 7 litrów w aucie ważącym ponad 1300 kilogramów to i tak przyzwoity wynik. W trasie można zejść poniżej 5. Na autostradzie osiągniemy rezultat zbliżony do tego z miejskich korków. Tu spora zasługa aktywnego systemu Start&Stop i niezłego zestopniowania manualnej skrzyni.

Powiew świeżości w kabinie
Jeśli ktoś miał do czynienia w zbliżonym czasie z CR-V, Accordem lub Civicem, to nie miał trudności z zauważeniem podobieństw kokpitów. Podobne przełączniki i elektronika (odstająca nieco od konkurencji). W HR-V postanowiono dokonać małej rewolucji. Pojawiły się nowe zegary, dotykowy panel dwustrefowej klimatyzacji automatycznej i obszyty skórą tunel środkowy. Mimo wnętrza zdominowanego przez czarne kolory, całość można uznać za nawet atrakcyjną. Obsługa podstawowych funkcji nie nastręcza problemów, podobnie jak czytelność poszczególnych wskaźników. Panel obsługujący nawiew działa sprawnie, a jedyne zastrzeżenia mamy do jego funkcjonowania w czasie jazdy, gdy czasem, zwłaszcza na wybojach, trudno trafić w odpowiednią ikonkę. Nie przekonuje też ekran systemu Honda Connect, którego grafika byłaby świetna, gdybyśmy cofnęli się w czasie o 10 lat. Niemniej, menu ma dość przejrzyste, a prosta nawigacja przygotowana przez Garmina, skutecznie prowadzi do celu.

Jakość materiałów wykończeniowych nie budzi poważniejszych zastrzeżeń. Znaczna część tworzyw jest miękka w dotyku, a całość solidnie spasowana, dzięki czemu na nierównościach nie słychać żadnych niestosownych dźwięków. Mimo kompaktowych rozmiarów, Honda oferuje sporo miejsca w dwóch rzędach. Przednie fotele są wygodne, choć wyprofilowanie mogłoby być lepsze. Z tyłu miejsce nad głowami ogranicza jedynie szklany dach. Przed kolanami jest go pod dostatkiem. Bagażnik o pojemności 470 litrów ma nieco za wysoki próg załadunku, ale za to oferuje regularny kształt. Można go powiększyć do 1533 litrów.

Naszym zdaniem
HR-V powróciła w niezłym stylu. Ma jedno z najbardziej przestronnych wnętrz w segmencie, dobre właściwości jezdne i oszczędny silnik. Wygląda ciekawie, ale kosztuje sporo. Podstawowa wersja z benzynowym silnikiem 1.5 (130 KM) kosztuje niecałe 79 tysięcy zł. Do diesla w tej samej specyfikacji wyposażeniowej trzeba dopłacić prawie 10 tysięcy. Topowa odmiana Executive to wydatek około 107 000 złotych.

Konkurencja
W 1999 roku konkurencja dopiero raczkowała, a większość modeli znajdowała się jeszcze w biurach projektowych. Wtedy Honda nie miała sobie równych, ale też rynek nie reagował entuzjastycznie na crossovery. Dziś nastała moda na tego typu pojazdy. Większość producentów ma je w swojej ofercie, np. Seat, za którego Atecę z 1.6 TDI (115 KM) zapłacimy 98 800 zł, a Opel Mokka X został wyceniony na 89 tysięcy z 1.6 CDTi o mocy 136 KM.

Honda HR-V

Piotr Mokwiński/moto.wp.pl

"Honda HR-V 1.6 I-DTEC" - DANE TECHNICZNE