Współpraca FSO z Daewoo zaowocowała produkcją udanych modeli

Zarząd Volkswagena finalnie zdecydował się na zainwestowanie w zakłady Skody w Czechach i chwilę później wypuścił bestsellerowy model Octavia. Polska strona rządowa 14 listopada 1995 roku podpisała umowę z Daewoo, na mocy której powstała spółka Daewoo - FSO. W ciągu kolejnych miesięcy warszawska fabryka wzbogaciła się o nowe linie montażowe, a jej bramy opuszczały błyszczące lanosy, nubiry i leganzy. W 1998 roku plany produkcyjne wyprzedzono o niemal rok, a Polacy chętnie kupowali auta produkowane w Polsce, ponieważ w porównaniu z produkowanymi do 1999 roku polonezami, produkty Daewoo były nowocześniejsze i wyglądały o wiele lepiej. Niestety koreańska firma zbankrutowała i w 2001 roku została przejęta przez amerykańskie General Motors. Rok później FSO wpadło w poważne kłopoty finansowe, a w 2005 roku zostało przejęte przez ukraińskie UkrAvto.

Ten model występował w trzech wersjach nadwoziowych: jako trzy- i pięciodrzwiowy hatchback oraz czterodrzwiowy sedan. Pod maską silniki o pojemnościach 1.4 lub 1.6 w wersjach ośmio- i szesnastozaworowych. Lanos szybko zyskał opinię auta niezawodnego i trwałego. Oprócz tego, wszystkie silniki dobrze znosiły współpracę z instalacją gazu LPG.

Wyposażenie Lanosa nie było zbyt rozbudowane jak na dzisiejsze standardy, ale najdroższe wersje mogły pochwalić się elektrycznie sterowanymi szybami, a nawet klimatyzacją.

Największa i najdroższa propozycja z oferty Daewoo-FSO. Auto zachwycało bogatym wyposażeniem i przestronną kabiną. Nadwozie Leganzy zaprojektowano we Włoszech. Projekt powstał na bazie koncepcyjnego Jaguara z roku 1990. Pozostali kooperanci zaangażowani w powstanie auta to np. firma ZF, która dostarczyła skrzynie biegów i Holden – dostawca silników. Łącznie do 2001 roku w FSO powstało tylko niecałe 4 tysiące egzemplarzy, ale kariera modelu trwała aż do 2008 roku, dzięki temu, że w Korei produkowano wersję przesłużoną o 30 mm (nazwano ją Evanda).

Nieco większy i przestronniejszy model Daewoo był dostępny w trzech wersjach nadwoziowych – sedan, hatchback kombi. Auta cieszyły się dobrą opinią dzięki prostej i trwalej konstrukcji. W ofercie Daewoo zastępował wysłużoną Nexię, której konstrukcja była zaczerpnięta z Opla Kadetta. Europejska premiera auta nastąpiła we wrześniu 1997 roku na salonie samochodowym we Frankfurcie, a w roku 1998 samochód ten zdobył tytuł „Rodzinnego Samochodu Roku” w Holandii. W roku 1999 Nubira przeszła modernizację, dzięki której poprawiła się jakość montażu elementów wnętrza, a także wyciszenie kabiny pasażerskiej. Oprócz tego zmianie uległo zawieszenie, ponieważ początkowo zarzucano, że auto jest zbyt miękkie.

Model ten zastąpił bardzo popularne w Polsce Tico. Pod maską pracował trzycylindrowy silnik o pojemności 800 ccm, który generował moc 51 KM i rozpędzał się do 144 km/h. Pięciodrzwiowe wnętrze wystarczało, aby do auta zmieścić małą rodzinę, a niska cena zakupu wpłynęła pozytywnie na popularność tego auta w naszym kraju. Niskie koszty eksploatacji rekompensowały niedobory w wyposażeniu i komforcie jazdy. Karoseria powstała na bazie hybrydowego prototypu firmy Italdesign Giugiaro o nazwie Lucciola, który został zaprezentowany w 1993 roku.

To limuzyna zbudowana na bazie Mercedesa W124, ale z zewnątrz przypominająca raczej większy model klasy S (W140). Ze względu na pokrewieństwo z niemieckimi autami, Chairman nie był sprzedawany w Niemczech, a auta produkowane w Warszawie trafiały na rynek Ukraiński. Pod maską koreańskiej limuzyny mógł pracować jeden z trzech silników: czterocylindrowy 2.3 l o mocy 150 KM, sześciocylindrowy 2.8 l o mocy 197 KM i także sześciocylindrowy 3.2 l o mocy 279 KM.