Ford Kuga: SUV na sterydach

Stylistyka produkowanego w niemieckich zakładach w Saarlouis auta, stanowi kwintesencję i kolejną już ewolucję Kinetic Design. Mimo zachowania charakterystycznych dla SUV-a proporcji, niemieckim projektantom udało się połączyć skrajnie odmienne kształty. Łagodne i opływowe linie, niezwykle płynnie łączą się z ostrymi i kanciastymi przetłoczniami. W przedniej części, daje się we znaki potężny wlot powietrza, kojarzony dotychczas z rasowymi hot-hatch’ami.

Z boku na pierwszy plan wybijają się skrzela podobne jak w M3. Natomiast z tyłu, o potencjale napakowanego samochodu, świadczą dwie rozdzielnie poprowadzone końcówki wydechu osadzone w odważnie narysowanym zderzaku. Całość postawiono na 18-calowych obręczach wykonanych ze stopów lekkich, okraszonych dodatkowo nietuzinkowym deseniem. Trudno o bardziej wyrazistego przedstawiciela tego gatunku.

Nieco mniej efektownie, prezentuje się wnętrze. Tutaj zwolennicy Forda, zapewne rozpoznają wiele elementów wspólnych z innymi modelami producenta. Niemniej wystrój przedziału pasażerskiego może się podobać. Szaro-ciemne plastiki deski rozdzielczej, urozmaicono licznymi wstawkami skutecznie ożywiającymi ponury klimat. Liczne wykończenia w kolorze srebrnym i pomarańczowym, między innymi na tunelu środkowym i drzwiach, podnoszą temperaturę i zdecydowanie tchną świeżością.

Sam projekt centrum dowodzenia rozmaitymi funkcjami, również należy do ciekawych. Duży wyświetlacz, nie zawsze zrozumiałej nawigacji, umieszczono centralnie. Zaś wokół niego skupiono resztę niezbędnych przycisków, których obsługa nie nastręcza żadnych trudności. Większość rozwiązań zaadoptowano z bardziej doświadczonych rynkowo braci, więc na niedostatki ergonomiczne nie powinniśmy narzekać. Chociaż kilka drobiazgów bywa irytujących i wymaga poświęcenia chwili uwagi, tudzież zwyczajnej cierpliwości i przyzwyczajenia.

Sterowanie pilotem bardzo przyzwoicie pracującego systemu audio, zamontowanym z lewej strony wieńca kierownicy, nie jest do końca intuicyjne i zanim się do niego przystosujemy, na pewno minie kilka dobrych godzin. Podobnie ma się rzecz z panelem kontrolującym wznoszenie i opadanie szyb bocznych. Niestety uchwyt pomagający zamknąć drzwi, tutaj bezsprzecznie przeszkadza i wymaga od nas nienaturalnego wywinięcia nadgarstka. Cóż poradzić, wyszukane detale nie zawsze okazują się praktyczne. Kompaktowego Suv’a zazwyczaj kupujemy przeświadczeni myślą, iż odnajdziemy w nim więcej przestrzeni niż w typowym przedstawicielu segmentu C. Nic bardziej mylnego. W przypadku Forda, mimo zastosowania przedłużonej płyty podłogowej Focusa i zwiększonego o 5 cm rozstawu osi, czasem można odczuć lęki klaustrofobiczne. O ile na stosunkowo wygodnych, choć zbyt płytko wyprofilowanych fotelach przednich, poczujemy się naprawdę komfortowo, to z tyłu przez krótkie siedzisko i ograniczoną ilość miejsca na nogi, wygodnie podróżować będą
niewyrośnięci dorośli i dzieci, dla których wysokie umieszczenie kanapy, może być dodatkowym atutem.

Pod maską Kugi mogą pracować dwie jednostki napędowe. Pierwsza z nich do dwulitrowy Diesel rozwijający 136 KM, będący równocześnie propozycją dla niewymagających i oszczędnych. Ci którzy nie liczą się z kosztami i lubują się w dobrych własnościach jezdnych, powinni zdecydować się na pracujący w testowanym egzemplarzu, turbodoładowany motor benzynowy. Silnik znany z Focusa ST, został nieco utemperowany, przez co jego moc spadła do 200 KM, co w praktyce sprawdza się i tak znakomicie. Sprint do pierwszej setki w 8,2 sek. i 210 km/h prędkości maksymalnej, to wartości w zupełności wystarczające, aby zawstydzić na światłach niejednego amatora ulicznych wyścigów.

Kolejnym atutem przemawiającym za zakupem doładowanej jednostki, jest świetna elastyczność, której próżno szukać u konkurencji. 340 Nm dostępne już od 1600 obr./min., pozwalają oszczędzić prawą rękę. Na najwyższym, 6 przełożeniu, możemy z powodzeniem podróżować już od 60 km/h, natomiast w razie nagłej konieczności wyprzedzania, redukcja wcale nie będzie konieczna. Chyba, że chcemy wprawić wskazówkę prędkościomierza w istny szał. Wówczas kilkakrotne przekręcenie obrotomierza do czerwonej skali, wywoła jedynie szeroki uśmiech na twarzy każdego z pasażerów. Moc rozwijana jest bardzo harmonijnie, a za sprawą dynamicznie przekazywanego na wszystkie koła napędu, przyspieszenie nie da się specjalnie we znaki.

Wysoko położony środek ciężkości, 18-calowe obręcze ze stopów lekkich i rozbudowane nadwozie, mogłyby wskazywać na tendencję do wielorybiego kołysania na drodze. Nic z tych rzeczy. Kuga prowadzi się niczym jej mniejszy brat Focus. Duża też w tym zasługa precyzyjnego układu kierowniczego, występującego w trzech konfiguracjach (normalnej, komfortowej i sportowej), który wiernie odzwierciedla pozycję kół, zaś ruch kierownicy przenosi na oś zgodnie z życzeniem kierowcy. Mimo, iż czasem nadwozie może się delikatnie wychylić w łuku, Ford wykazuje oznaki podręcznikowej przewidywalności. Pomaga też sztywno zestrojone zawieszenie, które nie przypadnie do gustu zwolennikom francuskiej hydropneumatyki. Niemniej na brak komfortu też nie można narzekać. Cenowo Kuga wypada podobnie jak
konkurencja. Za podstawową wersję Trend zapłacimy 104 tys. zł, natomiast po doposażeniu do poziomu testowej konfiguracji, kwota uszczuplająca kieszeń, poszybuje do prawie 140 tys. Jednak otrzymamy w zamian panoramiczne okno dachowe, kolorową nawigację, ksenonowe światła, relingi dachowe, podgrzewane fotele i kamerę cofania. Kompletny zestaw udogodnień pokładowych, pozwoli komfortowo przejechać setki kilometrów i zapomnieć o kosztach. W standardzie dostaniemy ponadto nietuzinkowy wygląd i świetne właściwości jezdne, co dla wielu powinno okazać się wystarczającym argumentem przy zakupie.

Piotr Mokwiński

TUTAJ ZOBACZYSZ WIĘCEJ ZDJĘĆ KUGI

"Forg Kuga 2,5T AWD Trend" - DANE TECHNICZNE