Polski Fiat 125p
None
Polski Fiat 125p
Produkcję Fiata 125p rozpoczęto w FSO na Warszawskim Żeraniu w listopadzie 1967 roku. W następnym roku zbudowano ponad 7000 egzemplarzy i produkcja rosła, by osiągnąć w 1971 roku 60 000 sztuk. Należy szczególnie podkreślić, że rozpoczęcie produkcji takiego nowego auta było wielkim skokiem jakościowym i technologicznym w porównaniu z wcześniej wytwarzanymi w Polsce Warszawami czy Syrenami.
[Fot. Tomek Bednarz]
Polski Fiat 125p
Oficjalnie propaganda głosiła, że kupiono podzespoły z Fiata 1300/1500 ze względu na ułatwienia eksportowe. Zaznaczono, że w Fiacie 125p wprowadzono wiele usprawnień, jak choćby okrągłe reflektory oraz osłony tylnych hamulców. Czy Włosi wcisnęli nam stary bubel? Można odnieść takie wrażenie, ale prawda jest inna. Licencja na tego typu rozwiązania była po prostu dużo tańsza, a władze PRL nie przywiązywały wagi do walorów technicznych nowego samochodu. Chodziło o siłę propagandy, za sprawą nowego polskiego auta. Trzeba także pamiętać o udziale w zakupie licencji "Wielkiego Brata" ze Wschodu. Bez zgody ZSRR nie można było niczego zrealizować w naszym satelickim kraju.
[Fot. Tomek Bednarz]
Polski Fiat 125p
"Kant", jak mówi się czasami na Fiata 125p, zagrał jedną z głównych ról w filmie "Zmiennicy" Stanisława Barei. Taksówka z numerem bocznym "13-13" przeszła do klasyki polskiej kinematografii i motoryzacji. To jeden z sympatyczniejszych epizodów, związanych z Polskim Fiatem. Były też sukcesy sportowe.
[Fot. Tomek Bednarz]
Polski Fiat 125p
Za wschodnią granicą w 1970 roku rozpoczęto produkcję Łady na podstawie licencji Fiata 124 – samochodu roku 1966. Radzieckie auto było bardzo podobne do pierwowzoru. Miało nowocześniejsze podzespoły od naszego Fiata 125p i przede wszystkim, znacznie mniej paliwożerne silniki. Włoski Fiat 125 nie był zupełnie nową konstrukcją, ale hybrydowym połączeniem płyty podłogowej wydłużonego Fiata 1300/1500 ze środkową częścią (dach, drzwi, progi, słupki) Fiata 124. Do tego dodano nowy tył i przód oraz nowe podzespoły mechaniczne - w tym nowoczesny silnik. Produkcję Fiata 125 we Włoszech zakończono już po niespełna pięciu latach - w 1972 roku, zastępując go Fiatem 132. U nas produkcja modelu 125p trwała do roku 1991 (od 1983 roku, pod nazwą FSO 1500).
[Fot. Tomek Bednarz]
Polski Fiat 125p
Jeszcze dziesięć, piętnaście lat temu królowały na naszych polskich drogach, obok "Maluchów" i Polonezów. Polskie Fiaty 125p, a od 1983 roku - FSO 1500. Po upadku PRL-u Polacy masowo zaczęli przesiadać się do aut zachodnich marek, chcąc jak najszybciej spełnić marzenia o posiadaniu BMW, Audi czy Toyoty. Fiaty szybko zaczęły znikać z naszych szos i teraz używają ich już tylko prawdziwi fani oraz emerytowani socjaliści, którzy tęsknią do czasów PRL-u. Jaka jest prawdziwa historia tego auta? Inaczej, niż przedstawiała to socjalistyczna propaganda.
[Fot. Tomek Bednarz]
Polski Fiat 125p
Powszechnie znanym faktem jest to, że Polski Fiat 125p różnił się w wielu elementach od włoskiego pierwowzoru. "Prawdziwy" Fiat 125 miał nowoczesny silnik 1.6 DOHC z dwoma wałkami rozrządu w aluminiowej głowicy o mocy 90 KM, a w wersji Special - nawet 100 KM. Tymczasem "gomułkowskie" władze kupiły licencje na (już wtedy) przestarzałe podzespoły mechaniczne i elektrykę ze starego Fiata 1300/1500, produkowanego we Włoszech od 1961 roku, a konstruowanego jeszcze w latach pięćdziesiątych.
[Fot. Tomek Bednarz]
Polski Fiat 125p
Znając losy naszego Fiata 125p, spójrzmy przychylnym okiem na ostatnie kolekcjonerskie egzemplarze tego auta. To już historia motoryzacji i nasze dziedzictwo kultury materialnej. Sportowe egzemplarze w kolorze "Yellow Bahama" i auta z wczesnych lat produkcji prezentują się naprawdę okazale.
[Fot. Tomek Bednarz]
Polski Fiat 125p
Produkcję Fiata 125p rozpoczęto w FSO na Warszawskim Żeraniu w listopadzie 1967 roku. W następnym roku zbudowano ponad 7000 egzemplarzy i produkcja rosła, by osiągnąć w 1971 roku 60 000 sztuk. Należy szczególnie podkreślić, że rozpoczęcie produkcji takiego nowego auta było wielkim skokiem jakościowym i technologicznym w porównaniu z wcześniej wytwarzanymi w Polsce Warszawami czy Syrenami.
[Fot. Tomek Bednarz]
Polski Fiat 125p
Polski Fiat 125p miał silnik z rozrządem popychaczowym z wałkiem rozrządu, umieszczonym w kadłubie (nawet w tamtych czasach, zupełny przeżytek) oraz proste zawieszenie tylnego mostu na resorach piórowych - podobnie, jak w samochodach ciężarowych. Dodatkowo wadą tych silników było podparcie wału korbowego tylko na trzech łożyskach, co sprawiało, że były mało podatne na modernizacje i poprawy osiągów.Kiedy w późniejszych czasach inżynierowie FSO próbowali wprowadzić turbosprężarki do silników 1.5 w wersjach "cywilnych" i sportowych - okazało się, że nie wytrzymywały większych obciążeń, ulegając częstym awariom. Warto dodać, że te jednostki stworzył Aurelio Lampredi, który wcześniej budował silniki Ferrari.
[Fot. Tomek Bednarz]
Polski Fiat 125p
Powszechnie znanym faktem jest to, że Polski Fiat 125p różnił się w wielu elementach od włoskiego pierwowzoru. "Prawdziwy" Fiat 125 miał nowoczesny silnik 1.6 DOHC z dwoma wałkami rozrządu w aluminiowej głowicy o mocy 90 KM, a w wersji Special - nawet 100 KM. Tymczasem "gomułkowskie" władze kupiły licencje na (już wtedy) przestarzałe podzespoły mechaniczne i elektrykę ze starego Fiata 1300/1500, produkowanego we Włoszech od 1961 roku, a konstruowanego jeszcze w latach pięćdziesiątych.
[Fot. Tomek Bednarz]
