Test: Nissan Murano - Prawdziwie miastoodporny

Nissan swoje uterenowione modele określa jako miastoodporne. I faktycznie, żadne miasto nie jest w stanie wielkiemu SUV-owi zagrozić. Do tej pory, Murano miało spore problemy na naszym rynku, a wszystko z powodu jednej jedynej dostępnej wersji silnikowej. Była to benzynowa, widlasta szóstka, która po względem oszczędności paliwa do najprzyjemniejszych z pewnością nie należy. A już szczególnie w mieście.

Jak wiadomo, w Polsce sprzedaż benzynowych terenówek sięga ledwie 10 procent całego segmentu. Diesle mają się w tym temacie znacznie lepiej. Murano jest tym bardziej szkoda, gdyż ma wszystkie inne argumenty, aby powalczyć w klasie premium - atrakcyjną sylwetkę, bogate wyposażenie oraz komfortowe wnętrze. Jednak nad Wisłą pierwszoplanowe role odgrywają inni producenci - Audi, BMW, Mercedes, Volvo czy Volkswagen. Mało tego, znacznie droższe Porsche również nie ma problemu ze znalezieniem swoich przyszłych właścicieli.

Teraz wszystko powinno się zmienić. Wchodząc do salonu sprzedaży Nissana nie usłyszymy już: "Przykro nam, nie dysponujemy dieslem". A konsultant raczej z dumą zaproponuje nam wersję z 2,5-litrową jednostką napędową YD25 z turbodoładowaniem. Pytanie, czy wystarczającą? Otóż, jak najbardziej - moc 190 KM uzyskiwanych przy 4 tysiącach obrotów na minutę i równie istotne 450 Nm maksymalnego momentu obrotowego osiąganych już od 2 tysięcy obr./min.

Ten sam silnik znajdziemy w sprzedażowych hitach Nissana, modelach Navara i Pathfinder. W konstrukcji są jednak pewne znaczące różnice. W Murano motor jest nieco ugładzony. Przede wszystkim z uwagi na zapewnienie większego komfortu. Po modyfikacji głowicy, turbiny o zmiennej geometrii łopatek, czy nowemu wygłuszeniu próżno doszukiwać się już głośnego klekotu, czy dręczących wibracji. Jest cicho i gładko. Silnik ciągnie od dołu i, jeżeli w dalszym ciągu mówimy o mieście, osiągi się więcej niż wystarczające.

Poza miastem wyprzedzanie w Murano, dzięki sporemu momentowi obrotowemu, nie stanowi większego problemu. Jeżeli jedziemy po prostej. Zakręty to już mniejsza przyjemność, szczególnie, że fotele trzymają dość słabo. Zawieszenie jest raczej miękkie i bardziej przypadnie do gustu amerykańskiemu klientowi. Choć, jak spojrzeć na nasze dziurawe nawierzchnie, to może i lepiej.

Nad wszystkim czuwa nowoczesna technologa i system All Mode 4x4, rozdzielający napęd między osiami za pomocą sprzęgła wiskotycznego. Dobrze spisuje się także 6-stopniowy automat z możliwością sterowania sekwencyjnego. Moc prawie 200 KM wydaje się w tym przypadku optymalną wartością. Niskie spalanie, niezłe osiągi. Bo 10 sekund do setki sportem z pewnością nazwać nie można. A przecież mniej już być nie może, w końcu mamy do czynienia z luksusowym SUV-em.

Stylistyka nowego Murano jest zero-jedynkowa. Albo się komuś podoba, albo wręcz przeciwnie. O gustach się nie dyskutuje, zatem tematem wyglądu nie będziemy się zajmować. Warto tylko wspomnieć, że w nowej wersji zmieniono kilka detali, jak choćby przedni pas. Nie spełnia to jedynie funkcji wizualnej, ale przede wszystkim chodził o zbicie współczynnika oporu powietrza - z 0,37 do obecnie 0,34 - ma to wpływ, dość śladowy, ale jednak, na zużycie paliwa. A ten aspekt jest kolejnym, którym Nissan teraz powinien się szczycić. Średnie zużycie ON wynosi 8 litrów na każde 100 przejechanych kilometrów (210g/km).

Ilość przestrzeni to kolejny atut. Wielkość wnętrza Murano może zawstydzić BMW X3, ale przed X5 już musi schylić głowę. W ogóle, Nissan uplasował swojego SUV-a gdzieś pomiędzy konkurentami. Z jednej strony może to być zaleta, tak jak w przypadku Skody Superb, która jest nieco większa niż Passat, ale mniejsza od powiedzmy, Audi A6.

Niestety, jest jedna sprawa, przy poruszaniu której Nissan powinien raczej schować głowę w piasek - to bagażnik. Jak na spore przecież uterenowione auto, skromne 402 litry przestrzeni ładunkowej to wynik bardzo słaby. Skutecznie maskuje ten przestrzenny brak bardzo bogate wyposażenie.

Począwszy od oczywistej pełnej elektryki, przez klimatyzację, kamery wokół całego auta, aż po 11 głośnikowy system audio od Bose, podgrzewaną tylną kanapę oraz system rozrywki niemal identyczny do tego z Infiniti! Zresztą sam wygląd wnętrza nowego Murano także zbliżony jest do modelu FX. Jakość materiałów i wykończenia stała się bardziej europejska niż japońska. Tutaj dosadnie widać, że Nissan wie czego oczekuje klient od auta premium.

Wszystko zgoda, ale jest jeszcze jedna, dość istotna kwestia... za ile to wszystko? W podstawowej wersji Murano z wysokoprężną jednostką kosztuje 170 tysięcy złotych. Topowa wersja wyposażeniowa dobitnie nazwana Premium to niewiele więcej, bo 199 tys. zł. A jak wypada konkurencja? Zazwyczaj drożej. Touareg z silnikiem TDI - choć z większą mocą, to i z ceną o 10 tysięcy wyższą. Volvo XC90 to - niższa moc i wyższa cena. Alternatywą mogą być nieco tańsze, ale i mniejsze modele w rodzaju Audi Q5 lub BMW X3.

Reasumując Murano wreszcie pokaże na co je stać. Słupki sprzedaży powinny podskoczyć. Silnik 2.5 dCi sprawuje się dobrze. Moc jest zadowalająca, cena przystępna i konkurencyjna, a wnętrze rozpieszcza komfortem oraz licznymi gadżetami. W dodatku wygląd swoją oryginalnością powala rywali na kolana. No, chyba że macie inne gusta...

Michał Grygier

"Nissan Murano 2.5 dCi" - DANE TECHNICZNE