Test: Honda CB650R — nowe z odrobiną starego

Na papierze (na którym wydrukowano zdjęcia) Honda CB650R powinna idealnie trafiać w mój gust. Stylistyka łącząca retro z nowoczesnością, naked, czterocylindrowy silnik — tak, tak i po raz trzeci tak. Model ten nazwany jest przez Hondę jako Neo Sports Café i tak, jak zakładałem, że środkowe z tych słów to czysty marketing (nazywanie wszystkiego, co się da, sportowym, to chleb codzienny marketingu w motoryzacji), to przekonałem się, że zaskakująco dobrze pasuje ono do tego motocykla.

Liczy się wygląd

To oczywiście kwestia gustu, ale Honda CB650R spodobała mi się od pierwszego momentu, gdy ją zobaczyłem. Takie połączenie nowoczesności z klasyką jest świeższym podejściem niż tworzenie modeli retro na bazie oferowanych już nakedów. Tutaj suwak stylu można ustawiać dowolnie. I tak modele RS od Kawasaki mają go niemal maksymalnie w stronę klasyki, linia XSR Yamahy jest nieco bardziej współczesna, natomiast Honda CB650R to już nowoczesna stylistyka z akcentami retro.

Co więcej, jak się przyjrzeć, to tych akcentów jest niezwykle mało. To może zaskakiwać, bo na pierwszy rzut oka wydaje się, że inspiracji klasyką jest dużo, ale gdy przychodzi do wymienienia ich, pojawiają się wątpliwości. Oczywiście najważniejsze jest okrągłe przednie światło, które jednak oprócz kształtu obudowy jest na wskroś nowoczesne. Wszystko uzupełnia cała masa detali, agresywnych i przetłoczeń.

Charakterystyczne niewielkie panele boczne, rzucający się w oczy kolektor wydechowy, odsłonięte tylne koło czy agresywnie ku górze poprowadzone siedzisko — to wszystko wygląda bardzo dobrze. Uzupełniają to wyeksponowana rama i silnik. Szkoda, że po stworzeniu CB650R projektanci Hondy wzięli wolne na czas powstawania nowego Horneta. Ale po takiej pracy im się należało.

Dla mnie do pełni szczęścia brakowało, aby testowy egzemplarz miał czerwony zbiornik paliwa. To byłby mój wybór, ale dobrze, że Honda proponuje też mniej krzykliwe opcje — niebieską, szarą i czarną.

Silnik to pełna kultura

W czasie, gdy nakedy klasy średniej często mają dziś dwa, góra trzy cylindry, tak Honda CB650R to powiew tego, co kochaliśmy kilkanaście lat temu. Silnik o pojemności 649 cm3 ma cztery "gary", a to przekłada się na wysokoobrotowy charakter. Maksymalna moc 95,2 KM osiągana jest przy 12 000 obr/min. I silnik ten zdecydowanie lubi wkręcanie go w górne rejestry. Maksymalny moment obrotowy równy 63 Nm pojawia się dopiero przy 9500 obr/min.

Efektem jest z jednej strony wysoka kultura pracy typowa dla czterocylindrowca, a z drugiej agresywny charakter. W efekcie subiektywne odczucie mocy jest nawet większe, niż sugerują to liczby. Na osiągi na pewno nie ma co narzekać — oczywiście w kategorii klasy średniej. Wisienką na torcie jest agresywna i przyjemna dla ucha ścieżka dźwiękowa dobiegająca z krótkiego wydechu.

Bardziej "sports", niż się spodziewałem

Jak już napisałem, jeśli chodzi o hasło Neo Sports Café, to słowa "neo" i "café" pasują do tego modelu bardzo dobrze i widać to już po zdjęciach. Natomiast "sports" wydawał się takim samym zabiegiem, jak w przypadku samochodów kombi wielu marek, które z nieznanych dla mnie przyczyn od lat marketingowcy nazywają sportowymi. Jednak już po zajęciu miejsca na hondzie CB650R wiedziałem, że coś jest na rzeczy.

Pozycja okazała się nieco bardziej sportowa, niż się spodziewałem. Oczywiście nijak ma się do torowych maszyn, ale nogi są wyżej i bardziej z tyłu niż w wielu innych nakedach (siedzi się na wysokości 810 mm). Drugim znakiem była wspomniana charakterystyka silnika — znowu, może nie do końca sportowa, ale jednak w tę stronę. A w końcu podczas jazdy zawieszenie okazało się zaskakująco twarde. Czuć wszelkie nierówności asfaltu, a motocykl zachęca do dynamicznej jazdy.

Nie twierdzę, że to motocykl sportowy bez owiewek. Nadal bez wątpienia jest to naked, ale z tej bardziej agresywnie nastawionej półki. Skoro ma być retro, to porównałbym go do café racerów sprzed wielu dekad. W końcu ich genezą było tworzenie jednośladów o sportowym charakterze i wykorzystywanych do ścigania się — głównie po publicznych drogach.

Wyjątkowy styl, wrażenie już nie

Liczyłem, że za świetnym wyglądem idzie jakaś większa wyjątkowość Hondy CB650R. I tak, jest zadziorna, ma fajny silnik, który dobrze brzmi, ma swój charakter, który odróżnia ją od konkurencji, ale to trochę mało. Może problemem jest właśnie to, że moje oczekiwania bezpodstawnie urosły.

To standardowy naked średniej klasy napędzany czterocylindrowym silnikiem, a więc coraz większa rzadkość dziś. Jest to też raczej prosta maszyna, bez technicznych wodotrysków, a w połączeniu z bardzo dynamicznym rozwojem motocykli w ostatnich latach czuć, że Honda CB650R nie jest najnowszym modelem. I to mimo faktu, że jest na rynku dopiero od 2019 r.

Honda CB650R przyciąga do salonów nie tylko wyglądem i silnikiem, ale też jeszcze jednym argumentem — ceną. Model ten kosztuje 39 500 zł. Konkurencja w (bardziej typowym) stylu retro za taką sumę oferuje mniejszą moc i mniej cylindrów. Co więcej, CB650R wypada nieźle w wewnętrznym porównaniu. Hornet jest tańszy o 3100 zł i można tu użyć słowa "tylko", bo producenci zdążyli nas przyzwyczaić do sporych dopłat za styl. A w przypadku Hondy różnica jest też w silniku i charakterze obu maszyn. Dzięki temu, idąc do salonu tej marki, każdy znajdzie coś dla siebie.