BMW K100: kanciasta odpowiedź z Niemiec na japońskie "czwórki"

BMW K100 jest świetnym dowodem na to, że konkurencja napędza rozwój. Głównym powodem powstania tej szczególnej maszyny były rosnące w siłę marki japońskie. W latach 70. dalekowschodnie konstrukcje stawały się coraz lepsze i zaczęły odbierać klientów producentom z Europy. W BMW postanowiono działać. Trzeba było zerwać z tradycją i stworzyć coś zupełnie nowego, co byłoby w stanie bezpośrednio walczyć z nowoczesnymi japońskimi konstrukcjami. A jak wyglądały te motocykle z Japonii? Przede wszystkim miały czterocylindrowe silniki chłodzone płynem.

Dla BMW, które od 60 lat produkowało motocykle napędzane chłodzonymi powietrzem bokserami, było to nie lada wyzwanie. Teraz Niemcy mieli stworzyć coś kompletnie innego. Zdecydowano się na rzędowy czterocylindrowy silnik, ale położono go poziomo. Decyzja ta była spowodowana tym, że BMW postanowiło zachować tradycyjne dla siebie przeniesienie napędu za pomocą wału. Dzięki nietypowemu ułożeniu silnika z wałem napędowym wzdłuż osi motocykla połączenie go z przeniesieniem napędu było bardzo łatwe. Dodatkowo taki układ oznaczał, że środek ciężkości znalazł się niżej, co wpłynęło na właściwości jezdne.

Tak powstało BMW K100 zwane popularnie "Latającą Cegłą". Sam motocykl był (zgodnie z panującą modą) dość kanciasty, jednak to przede wszystkim wyjątkowy silnik wyglądał jak metalowa cegła leżąca za przednim kołem. Jednostka napędowa miała zapewnić nie tylko kulturę pracy, ale przede wszystkim świetne osiągi. I to się udało. BMW K100 ma maksymalną moc 90 KM przy 8000 obr./min i maksymalny moment obrotowy równy 85,8 Nm przy 6000 obr./min. Pojemność jego silnika to 987 cm3.

Jak łatwo się domyślić, tak innowacyjny motocykl jak BMW K100 powstawał długo, a mimo to przez pierwsze lata produkcji cierpiał na wiele chorób wieku dziecięcego. W momencie debiutu w 1983 r. była to nowoczesna konstrukcja, przy której czerpano też z doświadczenia oddziału samochodowego BMW. Na przykład zamiast gaźnika zastosowano wtrysk Bosch LE-Jetronic, bardzo podobny do tego, który chwilę wcześniej zadebiutował w BMW Serii 3 (E30).

BMW K100 jest dość dużym motocyklem. Jego długość wynosi 2220 mm, a rozstaw kół 1565 mm. Maszyna razem z płynami waży 243 kg. Mimo tego może pochwalić się świetnymi nawet dziś osiągami. Do 100 km/h BMW K100 rozpędza się w 4,2 s, a prędkość maksymalna tego motocykla to 220 km/h. Zgodnie z panującym i dziś standardem – z przodu umieszczono dwie tarcze hamulcowe, a z tyłu jedną.

Choć pierwsze egzemplarze jeszcze trapiły niewielkie problemy, to trzeba podkreślić, że BMW K100 okazało się bardzo wytrzymałą maszyną. Dlatego i dziś nie brakuje tych motocykli na rynku wtórnym. Przebiegi nawet rzędu 200-300 tys. km są dla nich osiągalne. Szczególnie późniejsze egzemplarze (BMW K100 produkowano do 1992 r.) to prawdziwie niezniszczalne sprzęty.

Dwa lata po BMW K100 na rynku pojawiło się BMW K75, czyli słabszy brat "setki". Otrzymał on taki sam silnik, ale w wersji trzycylindrowej. Konstrukcja była dosłownie pozbawiona jednej czwartej oryginału – miała tę samą średnicę i skok tłoku. BMW K75 było tańsze, ale przy tym niewiele wolniejsze od K100. Silnik w wersji trzycylindrowej generuje maksymalnie 76 KM przy 8000 obr./min i 68 Nm przy 6000 obr./min.

Różnice konstrukcyjne pomiędzy BMW K100 a K75 były kosmetyczne i w większości motocykle te się od siebie nie różniły. Miały tę samą długość, rozstaw kół, wysokość siedziska czy geometrię układu kierowniczego. Mniejsza była oczywiście chłodnica, ale też zbiornik paliwa (21 l zamiast 22 l). Model K75 pozostał na rynku dłużej od swojego mocniejszego brata i powstawał do 1995 r.

Zarówno BMW K100, jak i K75 oferowane były w kilku odmianach – bez owiewek lub z nimi w różnych konfiguracjach. Dzięki temu motocykl mógł mieć bardziej sportowy lub turystyczny charakter. Np. sportowe odmiany miały niżej umieszczoną kierownicę a nawet sztywniejsze zawieszenie. Natomiast turystyczne modele mogły pochwalić się m.in. większą szybką.

Ciekawostką jest odmiana K100TIC, która była produkowana tylko do końca 1985 r. Została ona stworzona na potrzeby wykorzystania przez służby jak policja, wojsko, straż pożarna czy dla służb medycznych. Miała ona większy alternator, dłuższy pierwszy bieg czy specjalne stelaże pod różny osprzęt potrzebny przy pracy.

Wyjątkowy wygląd silnika, ale też jego wytrzymałość (jak i całej konstrukcji) spowodowały, że BMW K100 oraz K75 były i są bardzo chętnie przerabiane. Cafe racery na bazie tych modeli to popularny widok. Wystarczy zajrzeć dziś do ogłoszeń sprzedaży tych niemieckich motocykli i łatwiej znaleźć zmodyfikowany motocykl niż oryginał. Nie powinno to dziwić, bo z jednej strony BMW K100 ma swój wyjątkowy urok, a z drugiej customy na jego bazie (jeśli tylko zostały dobrze zrobione) prezentują się bardzo stylowo.