Shibetsu: ekstremalny tor testowy

Niedaleko japońskiego miasta Shibetsu mieści się ośrodek testowy o takiej samej nazwie. Jest to największy tego typu obiekt w Azji, w którym pod różnym kątem bada się samochody. W czym tkwi jego wyjątkowość?

Ośrodek zajmuje obszar o powierzchni 930 hektarów, na którym ulokowano pięć różnych torów testowych. Główny z nich, to 10-kilometrowa pętla z prostym odcinkiem o długości 3 860 m. Shibetsu uruchomiono w 1984 r., po sześciu latach projektowania i budowy. Rozmach prac był tak wielki, że Rosjanie mający swe instalacje militarne na nieodległym Sachalinie, uznali je początkowo za budowę bazy wojskowej.

ll

Należący do Toyoty tor stał się kluczowy dla prac nad Lexusem LS 400 - autem, które dało początek tej marce. Choć główny tor nie był jeszcze ukończony, to w 1985 r. pierwsze prototypy modelu rozpoczęły jazdy na gotowej już najdłuższej prostej, pozwalającej rozwinąć prędkość przeszło 250 km/h. Dostęp do własnego toru pozwolił znacznie przyspieszyć prace nad nowym samochodem i zmniejszyć ich koszt - wcześniej próby trzeba było przeprowadzać za granicą.

Czterokilometrowa prosta to tylko jedna z wielu unikalnych zalet głównego toru. Na jej końcu znajduje się oznaczony symbolem 450R zakręt o promieniu 450 metrów i wyprofilowaniu sięgającym 43 stopni, pozwalającym pokonać go z prędkością 200 km/h bez dotykania hamulców. Po nim następuje wiraż 1000R w kształcie litery S, a dalej kolejny bardzo ostry zakręt - 250R. Pozostałe tory mają bardzo zróżnicowaną specyfikę, naśladującą rozmaite rodzaje dróg i nawierzchni. Od krętych górskich serpentyn, po niemieckie autostrady. Tory ośrodka są intensywnie eksploatowane. Bywa, że jednocześnie jeździ po nich 200 kierowców, testując prototypy i samochody seryjne.

Jednym z najważniejszych kryteriów lokalizacji ośrodka był klimat, pozwalający przeprowadzać próby w różnorodnych warunkach. W położonym na północy Japonii Shibetsu temperatura spada zimą poniżej -20 st. C. Takie mrozy panują przez co najmniej 15 dni w roku, a grubość pokrywy śnieżnej przekracza 50 cm przez dwa miesiące lub dłużej, sięgając często nawet jednego metra. W takich warunkach główny tor jest nieczynny, natomiast próby koncentrują się na średniej wielkości torze numer 3.

Ze względu na ekstremalny charakter testów i wiążące się z tym ryzyko wypadku, tory monitorowane są zdalnie za pomocą systemu kamer przemysłowych. Personel ośrodka wyposażono w radiotelefony i jest on przygotowany do natychmiastowego rozpoczęcia akcji ratunkowej. W razie potrzeby, z odległego o 20 km miasta, można wezwać medyczny śmigłowiec. Jego załoga zna topografię ośrodka i wie, w których miejscach najlepiej lądować. Na głównym torze mógłby również wylądować odrzutowiec, ale jak dotąd nikt nie podjął takiej próby.

Źródło: Lexus

ll