Maybach 1909 - 2013
Jedna z najstarszych i najbardziej luksusowych marek w świecie motoryzacji, przetrwała do dziś jedynie jako nazwa wersji flagowego modelu Mercedesa.
Maybach Motorenbau, założone przez Wilhelma Maybacha i jego syna Karla, rozpoczęło produkcję silników spalinowych w 1909. Jego jednostki benzynowe i wysokoprężne wykorzystywane były m.in. w sterowcach Zeppelina, drezynach i autobusach szynowych. Maybach wcześniej, wraz z Gottliebem Daimlerem pracował nad rozwojem czterosuwowego silnika spalinowego. Był także odpowiedzialny za projekt luksusowego auta firmy Daimler Motoren Gelleschaft, które otrzymało nazwę na cześć córki kierowcy wyścigowego i dealera marki, Emila Jellinka - Mercedes.
W 1919 r. MM wyprodukował pierwszy "samochód studyjny", który zaprezentował już w wersji produkcyjnej dwa lata później, podczas wystawy w Berlinie. Auta były jednak działaniem marginalnym, a trzon produkcji stanowiły silniki dla przemysłu okrętowego i kolei. W latach II Wojny Światowej produkty Maybacha trafiły oczywiście do sprzętu zbrojeniowego. Po wojnie fabrykę odbudowano, ale nigdy nie wznowiono w niej produkcji samochodów.
Auta wytwarzane przez Maybacha od początku należały do drogich i luksusowych konstrukcji. Pierwszą z nich był Maybach Type W3, a kolejne, produkowane do roku 1940 ugruntowały opinię marki, jako twórcy bardzo wyrafinowanych i zaawansowanych technologicznie limuzyn, przeznaczonych dla ówczesnego establishmentu.
Daimler-Benz w 1960 r. kupił przemianowaną na Motoren und Turbinen Union (MTU) Friedrichshafen firmę Maybach, która w 2006 r. przeszła na własność holdingu Rolls-Royce, ale już bez praw do używania nazwiska założyciela. To pozostało w gestii niemieckiego koncernu. Korzystając z tej możliwości, Mercedes w 1997 roku przedstawił wskrzeszoną legendę luksusu - modele Maybach 57 i Maybach 62. Auta przeznaczone dla najbogatszych klientów, poszukujących wyrafinowanych limuzyn produkowanych na indywidualne zamówienie.
Pech chciał, że w tym samym okresie swoją gamę zrewolucjonizował Rolls Royce (należący do BMW),a chwilę później Bentley (świeżo kupiony przez Volkswagen AG). Na tle obu brytyjskich marek, pojazdy zaproponowane przez Mercedesa (technologicznie bazujące na klasie S), nie wypadły zbyt korzystnie. Maybach zaprojektowany przez zespół Olivier Boulay, Shuichi Yamashita i Anthony Lo, nie do końca wpisywał się w wyobrażenie, jakie u klientów miała wzbudzać nazwa superluksusowych limuzyn z lat 30. Poza tym, daleko było im do komfortu i jakości jazdy, jakie oferowali dwaj głowni konkurenci. Koncern ze Stuttgarttu zakładał roczną sprzedaż nowych Maybachów na poziomie 2000 szt., stawiając przede wszystkim na rynki USA i bliskiego wschodu. Plany te nigdy nie doczekały się spełnienia.
W 2011 r. zarząd Daimlera podjął decyzje o zakończeniu wytwarzania limuzyn pod oddzielną nazwa Maybach. 17 października 2012 r. ostatnie takie auto zjechało z taśmy produkcyjnej zakładu w Sindelfingen (zajmującego się głownie produkcją modeli klasy S i E). Sprzedaż nowych Maybachów ani razu nie przekroczyła 25 proc. wyników notowanych przez Rolls Royce'a i od początku generowała straty dla właściciela. W 2010 r. na całym świecie samochody Maybacha zdecydowało się kupić 157 klientów. W tym samym czasie Rolls Royce zapisał w swych księgach 2711 sprzedanych samochodów.