D50 - r. 1954
Osiągi od początku istnienia firmy były dla Lancii niezwykle ważne. W roku 1954 przedstawiła ona samochód Formuły 1, który utarł nosa konkurencji. Stworzony przez inżyniera Vittorio Jano model D50 posiadał dwa zbiorniki paliwa umieszczone po bokach nadwozia, co ograniczyło zwis za tylną osią. D50 był także lżejszy od konkurentów. Jego sucha waga wynosiła 620 kg, podczas gdy w Maserati 250F było to 670 kg, a w Mercedesie W196 aż 720 kg.
Torowy debiut D50 nastąpił podczas ostatniego wyścigu sezonu 1954. Siedzący za jego kierownicą Alberto Ascari przejechał najszybsze okrążenie w kwalifikacjach i wywalczył pierwsze miejsce startowe. Nie udało mu się wygrać ze względu na awarię sprzęgła podczas wyścigu.
Niestety w roku 1955 wskutek kłopotów finansowych, związanych z wysokim kosztem produkcji modeli popularnych i śmierci Ascariego (zginął na torze Monza podczas prywatnych testów, prowadząc Ferrari 750), Lancia wycofała się z mistrzostw. Bolidy Lancii zakupił wówczas Enzo Ferrari i w sezonie 1956 pojazdy jeździły w barwach firmy z czarnym koniem. To właśnie tym modelem Juan Manuel Fangio zdobył tytuł mistrzowski, ale oficjalna nota o zdobyciu mistrzostwa przypisana jest Ferrari.