Historia BMW

W roku 1917 firma Karola Rappa zmieniła nazwę na Bayerische Motoren Werke GMbH (GMbH - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością), a rok później przekształcono ją w spółkę akcyjną. Od tego też roku wszystkie wyroby firmy noszą znak białoniebieskiej szachownicy, co ma oznaczać kręcące się śmigło samolotu. Pierwsze lata istnienia firmy to sukcesy na rynku lotniczym. Wytwórnia produkująca silniki starała się pozyskać jak najwięcej zamówień wojskowych, co gwarantowało nie tylko wysokie zyski, ale również dalsze prace badawcze.

w 1922 r. szefem biura konstrukcyjnego został dotychczasowy konstruktor BMW Max Friz. To właśnie jemu firma BMW zawdzięcza ożywienie produkcji po I wojnie światowej. Friz wraz z zespołem inżynierów w przeciągu zaledwie kilku tygodni stworzył dzieło które zapewniło firmie sukces rynkowy. Nową konstrukcją był motocykl. Pojawienie się tego pojazdu było sensacją na salonie w Paryżu w 1923 r. Wprawdzie motocykle produkowane były przez wielu producentów, ale żaden z nich nie miał takich rozwiązań technicznych. BMW R 32, gdyż taką nazwę przyjęto dla tego pojazdu, posiadał dwururową ramę, silnik o przeciwsobnym układzie cylindrów i napęd przekazywany na koło za pomocą wału z przegubami kardana.

Samochód został w całości zaprojektowany w Monachium w studiu konstrukcyjnym BMW, a produkowany był w Eisenach. Oferowany był on w kilku wersjach nadwoziowych (limuzyna, coupe, kabriolet) i dwóch wersach silnikowych. Był to również pierwszy pojazd, który posiadał osłonę chłodnicy w kształcie "dwóch nerek", wykorzystywanych do dnia dzisiejszego jako stylizacja przedniej partii nadwozia BMW.

Dwuosobowy samochód o charakterze sportowym był ulubieńcem konstruktorów BMW od samego początku. Zaledwie rok po przejęciu zakładów w Eisenach na drogi wyjechał 3/15 Wartburg Sport z silnikiem 750 ccm, posiadający o 3 KM więcej niż tradycyjne modele (było to zwiększenie mocy aż o 20 proc.). Większą moc uzyskano dzięki podwyższeniu stopnia sprężania i przeróbkom układu wydechowego.

W 1934 r. zaprezentowano roadstery 315/1 i 319/1 wyposażone w jednostki o pojemności 1500 ccm i 1900 ccm.

Jednak największym wydarzeniem była prezentacja w 1936 r. modelu BMW 328. Był to wówczas najszybszy seryjny samochód w swojej klasie i szybko stał się synonimem dynamiki i sportowych aspiracji pojazdów spod znaku BMW. Oprócz atrakcyjnej, aerodynamicznej sylwetki i sportowego zawieszenia samochód posiadał rozwiązania jak na ówczesne czasy bardzo awangardowe. Sześciocylindrowy silnik o pojemności 1971 ccm, osiągał moc 80 KM przy prędkości obrotowej 5000 obr/min.

Jednak "bawarska wytwórnia silników" nie była jedynie firmą produkującą samochody i motocykle. Im bliższy był początek II wojny światowej, tym więcej czasu poświęcano na produkcję wojskową. Inżynierowie BMW zajęli się opracowywaniem nowych konstrukcji silników. Ponieważ najnowocześniejsze ówcześnie silniki posiadały układ cylindrów "gwiazda", a BMW nie produkowało takich jednostek zdecydowano się na licencję amerykańskiej firmy Pratt & Whitney.

Od końca wojny opracowywano pojazd, który ponownie zapewniłby BMW należne miejsce wśród producentów samochodowych. Prezentacja nowego modelu odbyła się w 1951 r. Wówczas to zaprezentowano limuzynę 501. Był to potężny samochód o konserwatywnych, przedwojennych kształtach, ciężkiej ramie i stosowanym przed wojną silnikiem sześciocylindrowym. Nie spotkał się on z pozytywnym przyjęciem na rynku.

Chcąc pozyskać bogatszych klientów zdecydowano się na ofertę samochodu z większym silnikiem - ośmiocylindrową jednostką w układzie V. Samochody wyposażone w takie silniki nosiły oznaczenie 502. Pojazd produkowany był do 1963 r. Wraz z nim zniknęła idea montażu w samochodach BMW silnika V8. Na następny taki silnik trzeba było poczekać do 1992 r.

BMW była zupełnie nieprzygotowana do roli producenta małych samochodów. Pomocy szukano więc we włoskiej wytwórni ISO, z którą podpisano umowę licencyjną na produkcję jednego z najdziwniejszych samochodów seryjnych świata - BMW Isetta.

Oryginalność pojazdu polegała na tym, że posiadał on jednobryłową karoserię o dużej podstawie i małym dachu oraz duże drzwi będące równocześnie przednią częścią samochodu. Pojazd wyposażano w silniki stosowane równocześnie w motocyklach o pojemności 250 lub 300 ccm. Nieco później do produkcji wprowadzono wersję Isetta 600, w którym dodano tylną ławkę i zwiększono liczbę drzwi (dodatkowo oprócz "przednich", pojawiły się drzwi z boku pojazdu). Samochód w mniejszej wersji produkowany był do 1962 r., a w większej zaledwie przez dwa lata 1957-1959.

Oryginalność pojazdu polegała na tym, że posiadał on jednobryłową karoserię o dużej podstawie i małym dachu oraz duże drzwi będące równocześnie przednią częścią samochodu. Pojazd wyposażano w silniki stosowane równocześnie w motocyklach o pojemności 250 lub 300 ccm. Nieco później do produkcji wprowadzono wersję Isetta 600, w którym dodano tylną ławkę i zwiększono liczbę drzwi (dodatkowo oprócz "przednich", pojawiły się drzwi z boku pojazdu). Samochód w mniejszej wersji produkowany był do 1962 r., a w większej zaledwie przez dwa lata 1957-1959.

Oficjalna prezentacja "pięćset siódemki" odbyła się w 1955 r. Sukces by nieprawdopodobny. BMW zostało uznane za firmę "która odbiera palmę pierwszeństwa stylistom włoskim", a samochód za najładniejszy roadster jeżdżący po drogach. Oprócz karoserii z charakterystycznymi "skrzelami" na przednich błotnikach, zachwycano się również ośmiocylindrowym silnikiem o mocy 150 KM, pozwalającym na jazdę z prędkością 220 km/h.

Oficjalna prezentacja "pięćset siódemki" odbyła się w 1955 r. Sukces by nieprawdopodobny. BMW zostało uznane za firmę "która odbiera palmę pierwszeństwa stylistom włoskim", a samochód za najładniejszy roadster jeżdżący po drogach. Oprócz karoserii z charakterystycznymi "skrzelami" na przednich błotnikach, zachwycano się również ośmiocylindrowym silnikiem o mocy 150 KM, pozwalającym na jazdę z prędkością 220 km/h.

Inspiracją do powstania modelu BMW 700 był sukces handlowy jaki odnosiły pojazdy Volkswagena. Inżynierowie BMW zaproponowali pojazd podobny stylistycznie i technicznie do Volkswagena 1500 (upodobnienie było tak duże, że zrezygnowano nawet z "nerki" na atrapie przedniej). Posiadał on dwudrzwiowe nadwozie z wyraźnie zarysowanymi trzema bryłami, duże okrągłe światła z przodu umieszczone na narożach błotników i chłodzony powietrzem silnik umieszczony z tyłu. Na bazie tego pojazdu powstały jeszcze dwie wersje: pierwszym był mały coupe odnoszący sukcesy na torach wyścigowych, a drugim mały kabriolet.

Inspiracją do powstania modelu BMW 700 był sukces handlowy jaki odnosiły pojazdy Volkswagena. Inżynierowie BMW zaproponowali pojazd podobny stylistycznie i technicznie do Volkswagena 1500 (upodobnienie było tak duże, że zrezygnowano nawet z "nerki" na atrapie przedniej). Posiadał on dwudrzwiowe nadwozie z wyraźnie zarysowanymi trzema bryłami, duże okrągłe światła z przodu umieszczone na narożach błotników i chłodzony powietrzem silnik umieszczony z tyłu. Na bazie tego pojazdu powstały jeszcze dwie wersje: pierwszym był mały coupe odnoszący sukcesy na torach wyścigowych, a drugim mały kabriolet.

Po raz pierwszy bowiem wprowadzono do seryjnej produkcji model będący do dzisiaj połączeniem zalet małego, ale komfortowego samochodu i modeli sportowych. Pojazd nazwano BMW 1500, a cyfra użyta w nazwie oznaczała jednostkę napędową w jaką został wyposażony. Była to czterodrzwiowa limuzyna o długości ok. 440 cm i wadze ok. 950 kg.