Od jednego do dwóch pickupów
Rok później Toyota zaprezentowała całkowicie nową generację Stouta. Zniknęły oddzielne błotniki, maska obejmowała całą szerokość auta. Stout był pick-upem "full-size" - niewiele mu brakowało, żeby przekraczać dopuszczalną w Japonii długość 4,7 m. Aż do 1989 roku kolejne generacje Stouta wytwarzano równolegle z Hiluxem jako "duży" i "mały" pick-up. Toyota zaprezentowała małego pickupa w 1963 roku, jako tzw. Light Stouta. Auta miały podobny wygląd, ale Light Stout otrzymał krótsze nadwozie, mniejszą ładowność i niezależne przednie zawieszenie na sprężynach śrubowych.
Light Stout nie cieszył się powodzeniem i zapewne Toyota nie dałaby konstruktorom szansy zrobienia drugiego takiego auta, gdyby nie zakup Hino, który w ofercie miał całkiem popularnego konkurenta, nazwanego Brisk. Pickup Hino produkowany był od 1961 roku i jego napęd stanowił licencyjny silnik Renault o pojemności 1,3 litra. Jednak to nie jednostka napędowa zadecydowała o popularności modelu, lecz 3-osobowa (pierwsza tak pojemna) kabina. Przygotowanie kolejnej generacji zarząd koncernu powierzył połączonemu zespołowi inżynierów Hino i Toyoty.
Wspólne dzieło zaprezentowali w 1968 roku - tak narodził się pierwszy Hilux. Małe pickupy nowej generacji Toyota wyposażyła w silniki o pojemności 1,5 oraz 1,6 litra i 4-stopniowe przekładnie. Jedynie w USA klienci mogli wybierać w mocniejszych jednostkach, o pojemności 1,9 i dwóch litrów. Samochód był niezawodny, ale na amerykańskim rynku nie zdobył uznania.