Toyota Hilux
Hiluxy Invincible Małysza i Martona miały 3-litrowe diesle o mocy 201 KM i momencie 435 Nm. Auta wyróżniały się błękitnym lakierem, chromowanymi progami, srebrną nakładką na zderzak i 17-calowymi kołami. Samochody miały także osłony podwozia. W standardowym wykonaniu Hilux oferowany jest z silnikami wysokoprężnymi: o pojemności 2,5 litra i mocy 144 KM lub 3-litrowym o mocy 171 KM. Za dopłatą ich moc można podnieść do (odpowiednio) 167 i 201 KM.
Wersja Invincible SR5 przypomina wyposażeniem wnętrza dobrej klasy samochód osobowy: komplet poduszek powietrznych, automatyczna klimatyzacja, skórzana tapicerka, elektryczne szyby i podgrzewane lusterka. Na zewnątrz wersję wyróżnia chromowana osłona wlotu powietrza i rurowe progi.
Tymczasem historia Hiluxa zaczęła się od skromnych pickupów, które weszły na rynki najpierw Japonii, a wkrótce także innych krajów Azji dwie dekady przez 1968 rokiem, kiedy miał premierę pierwszy Hilux.
Pierwsza lekka półciężarówka Toyoty nosiła oznaczenie SB i wykorzystywała komponenty sedana SA. Zaprezentowana w 1947 roku Toyota SB miała dwie sztywne osie, ramę skrzynkową, a moment obrotowy litrowego, 27-konnego silnika trafiał na tył. Pickup rozpędzał się do 68 km/h, co w zupełności wystarczało na nierównych, w najlepszym razie brukowanych drogach ówczesnej Japonii. SB zjeżdżał z taśm montażowych fabryki Toyoty do 1952. Odbudowująca się gospodarka kraju potrzebowała większych samochodów. Dopiero w 1954 roku Toyota pokazała większy i mocniejszy model RK, który otrzymał 48-konny silnik o pojemności 1,5 litra. Samochód nadal miał sztywne osie i hamulce bębnowe. Pojawiły się za to zewnętrzne lusterka. W 1959 roku, po drobnych modyfikacjach, nazwano go Stout, co znaczy "tęgi, opasły", ale też "niezłomny".