Szkło klejone
Jeden z pierwszych wynalazków, który miał na celu poprawę bezpieczeństwa pasażerów samochodów było szkło klejone, które w razie wypadku (lub stłuczenia z innego powodu), nie rozpada się. Dzięki temu odłamki szkła nie ranią osób w samochodzie, jedynie powstaje "pajączek" pomiędzy warstwami folii.
Wynalazek ten nie jest nowy i powstał przypadkiem w 1903 roku w laboratorium francuskiego chemika Édouarda Bénédictusa. Pomysł jednak długo przeleżał w szufladzie i dopiero w 1911 roku naukowiec uruchomił produkcję szkła klejonego na potrzeby samochodów. Jednak technologia zyskała popularność dopiero kilka lat później, gdy licencję na wynalazek kupiły największe światowe firmy chemiczne, a klejone szkło okazało się niezbędne przy produkcji masek gazowych stosowanych podczas I wojny światowej.