Od 0 do 100 km/h. Które auto jest niepokonane?

*jaka jest prędkość maksymalna, ile kosztuje i jak dużo czasu zajmuje mu osiągnięcie 100 km/h? *
To w zasadzie 3 bazowe pytania, jakie rodzą się w głowach fanów motoryzacji na widok auta, które samym wyglądem zwiększa ciśnienie krwi. Czy supersamochody w stylu Bugatti lub Ferrari to szczyt tej góry?

Okazuje się, że niekoniecznie. Są konstrukcje, które zwykłych zjadaczy chleba, nawet tych, którzy płacą kilka milionów dolarów za swoje wymarzone i najszybsze auto, mogą przyprawić o niezłą zadyszkę. I mówimy tu wyłącznie o pojazdach w których silnik napędza koła, a nie odrzutowych rekordzistach prędkości. Gotowi? Proszę zapiąć pasy. Zapraszamy na start - 3,2,1...

Samochody rajdowe z najwyższej półki to obecnie wysublimowane i zaawansowane technologicznie konstrukcje. Według obowiązujących przepisów, napędzane są turbodoładowanym silnikiem benzynowym o pojemności 1,6 l. Deklarowana moc to ok. 350 KM (zespoły dokładne parametry trzymają w ukryciu), przekazywana na cztery koła za pośrednictwem sekwencyjnej skrzyni biegów. Minimalna masa auta to 1200 kg (od przyszłego roku ma być o 25 kg niższa). W układzie dolotowym zastosowana jest 33 mm zwężka, a ciśnienie doładowania ograniczone jest do 2,5 bara. To ma naturalnie wpływ na wielkość momentu obrotowego, który w maksymalnej wartości oscyluje wokół 400 Nm.

Przyspieszenie jest niezwykle istotnym elementem dla auta rajdowych, ale wprowadzone restrykcje regulaminowe skutecznie ograniczają ich możliwości w tym względzie. Mimo wszystko 3,5 s do pierwszych 100 km/h to niezły wynik.

Hybryda z garażu zespołu Formuły 1 musi być szybka.
McLaren swoje cudo wykonał niemal w całości z włókna weglowego, tytanu, magnezu i aluminium. Auto waży 1138 kg, a napędzane jest zespołem spalinowo elektrycznym - podwójnie doładowanym 3,8 V8 wspomaganym motorem M838TQ. Razem generują moc 903 KM.

Prędkość maksymalną auta ograniczono do 350 km/h, a 300 na szybkościomierzu pojawia się po 17 sekundach rozpędzania.

*1036 KM i 900 Nm z 6,3-litrowej jednostki spalinowej V12 wspomaganej motorem elektrycznym robią wrażenie. *Hybrydowe Ferrari to wyczynowy potwór oddany w ręce prywatnych kierowców. Jest ich 40 na całym świecie. Auto waży nieco ponad 1100 kg.

Bazą dla modelu jest LaFerrari, ale z systemem odzyskiwania energii KERS, zapożyczonym wprost z bolidu F1 i rozbudowaną aerodynamiką. Producent oficjalnie nie podaje parametrów dotyczących przyspieszenia samochodu, ale 2,5 sekundy przy o 0,4 sek. gorszym wyniku standardowego LaFerrari, to realna wartość.

*8 litrów pojemności, 16 cylindrów w układzie W, cztery turbiny, 1001 KM mocy i 1500 Nm momentu obrotowego. * To pozwala ważącego niemal 2 tony Veyrona wystrzelić do 100 km/h w czasie nieco mniejszym niż 2,5 sekundy. Możliwe jest to głównie ze względu na napęd wszystkich kół i możliwość przeniesienia gigantycznej mocy na koła, bez utraty przyczepności.

Na szczęście dla dysponujących solidną gotówką, Bugatti nie jest jedynym autem oferującym takie osiągi. Na liście znajdują się m.in. Porsche 918 Spyder, Hennessey Venom GT czy Koenigsegg Agera.

W salonach marki na zainteresowanych oczekuje już jednak następca Veyrona - Chiron, który ma jeszcze większe możliwości i z pewnością będzie się starał pierwsze 100 km/h osiągnąć w jeszcze krótszym czasie.

*Motocykle w tej materii także mają coś do powiedzenia. * Klasą odpowiadającą samochodowej Formule 1 w świecie jednośladów jest rywalizacja MotoGP. To równie zaawansowane prototypy co maszyny F1 i swoimi osiągami mogą zdumiewać.

Maszyny królewskiej klasy obecnie ważą co najmniej 157 kg i napędzane są silnikami o pojemności 1000 cm3 z maksymalnie 4 cylindrami. Ich moc oscyluje wokół 240 KM, co przy tej masie pozwala na naprawdę wiele. Dość powiedzieć, że w bezpośrednim starciu z bolidem F1, do 100 km/h, maszyna MotoGP jest o ułamek sekundy wolniejsza, ale 200 km/h osiąga z 2 sekundową przewagą. Do 300 km/h obie konstrukcje rozpędzają się w niemal identycznym czasie - 14 sekund.

Formuła 1 to królowa sportów motorowych i startujące w niej maszyny powinny być najszybsze.
Kiedyś tak bywało i bolidy F1 osiągały 100 km/h w czasie znacznie krótszym niż 2 sek. W świetle obowiązujących obecnie przepisów i restrykcji takie wyniki są niewykonalne. W zależności od pakietu aerodynamicznego, współczesne auta tej klasy są w stanie zejść poniżej 2,5 sekundy.

Do napędu używane są silniki turbodoładowane o pojemności 1,6 l, z limiterem maksymalnych obrotów na poziomie 15 tys. Jednostki są wspomagane elektrycznym systemem KERS, co pozwala na uzyskanie mocy ok. 750 KM. Masa bolidu nie może przekraczać 722 kg.

Wyścigówka zbudowana przez Porsche do udziału w serii wyścigów długodystansowych (m.in. 24h Le Mans).
Prototypy klasy LMP1 już pewien czas temu zdeklasowały bolidy F1. Ich osiągi są imponujące, a wyścigi długodystansowe stały się jedną z najszybszych dyscyplin w sportach motorowych.

Hybrydowe Porsche napędzane jest czterocylindrowym silnikiem benzynowym 2,0 l, który wspólnie z jednostką elektryczną generuje moc ok. 900 KM. Dwulitrówka przekazuje swoją moc na tylną oś, natomiast "elektryk" napędza koła przednie. Minimalna masa bolidu to 875 kg.

To, co w rajdówce startującej w serii WRC podlega ograniczeniom i limitom, w rallycrossie ma znacznie większą swobodę.
World RX to obecnie najważniejsza seria w tym sporcie i starują w niej maszyny o zawrotnych możliwościach. Czteronapędowe konstrukcje pod maską kryją doładowane silniki 2,0 l o mocy sięgającej 600 KM i 900 Nm maksymalnego momentu obrotowego. To, w połączeniu z masą 1300 kg, pozwala wystrzelić auto do 100 km/h w czasie krótszym niż 2 sekundy.

Supercar z serii World RX to w zasadzie bezpośredni spadkobierca legendarnej i widowiskowej Grupy B, która w rajdach brylowała w latach 80. XX w. Mając okazję wybrania się na zawody "rajdu w pigułce", nie należy marnować tej szansy. Widok rallycrossowych potworów walczących na torze bok w bok i zderzak w zderzak jest niezapomniany. Warto także pamiętać, że obecnie w tym cyklu ścigają się legendy sportów motorowych, jak rajdowy multiczempion Sebastien Loeb, a także Peter Solberg, Ken Block, Mattias Ekstrom czy Francois Duval.

Wyścigi dragsterów to dyscyplina, która w kategorii przyspieszenia wyskakuje poza wszelkie ramy.
Praktycznie nie ma drugich zawodów motorowych, jakie mogłyby się równać z tą klasą. To co prawda stricte amerykańska rozrywka, która w Europie nie przyjęła się zbytnio (chociaż zawody też się odbywają np. w Niemczech). Parametry tych w sumie dość prymitywnych konstrukcji są przytłaczające.

Do napędu dragsterów najmocniejszej klasy Top Fuel używane są silniki benzynowe V8 o poj 8,2 l (500 cui) wspomagane turbinami. Jednostka z limiterem do 9500 obr/min generuje moc 10 000 KM. Minimalna masa bolidu to 1065 kg.

Seryjny silnik V8 HEMI, stosowany w autach Dodge'a lub Chryslera, nie jest w stanie wyprodukować wystarczająco dużo mocy, by zakręcić napędzaną pasem turbiną dragstera Top Fuel. Do tego potrzeba co najmniej 700 KM. Specjalne, nitrometanowe paliwo spala się w komorach w temperaturze 3900 stopni Celsjusza, a przy w pełni otwartej przepustnicy samochód zużywa 42 l na sekundę.

Maksymalne przeciążenie, jakie odczuwa w bolidzie kierowca, to 8G. Pozwala to autu na osiągnięcie prędkości 200 km/h w ok. 1,5 sek. Dragster pędzi z szybkością 300 km/h po 2 sekundach.

Borys Czyżewski