Łada Samara 1,3: relikt za grosze

Starsi zmotoryzowani rodem z socjalistycznych czasów pamiętają zapewne jeszcze dosyć dobrze przekrój ówczesnego rynku motoryzacyjnego. Praktycznie każde "bratnie" państwo z dumą mogło pochwalić się własną archaiczną technologią, skrywaną pod rodzimym logo. Obok poczciwych Wartburgów i wyrobów z Żerańskiego FSO, na wschodzie funkcjonował kolejny wytwórca - AwtoWAZ.

Od zarania istnienia motoryzacji, rosyjskie samochody znacząco odstawały od zachodnioeuropejskiej konkurencji. Ot, były już przestarzałe w dniu swojej premiery rynkowej. Tym samym tylko niewiele z nich trafiało na kapitalistyczne rynki, uchodząc dodatkowo za karykaturę samochodu. Wystarczy wspomnieć o znanym większości z nas brytyjskim teście Poloneza - wynik nie był zbyt pochlebny. Tą negatywną prawidłowość postanowili przełamać specjaliści z AwtoWAZ, co ciekawe do pomocy zaangażowali mistrzów z Porsche. Pytanie tylko, czy warto zawracać sobie głowę leciwym samochodem zza wschodniej granicy?

Początek lat 80. upłynął ówczesnym włodarzom rosyjskiej firmy na tworzeniu nowego, przełomowego modelu segmentu C, mogącego bez wstydu i zbędnych docinek wejść chociażby do oferty w Niemczech. W 1984 roku oficjalnie uruchomiono produkcje Łady 2108, w naszych rodzinnych stronach znanej jako Samara. Pierwszym kluczowym wyróżnikiem nowej Łady względem poprzedników, była zmiana koncepcji napędu. Tym razem inżynierowie sięgnęli po nowoczesny, jak i tańszy w produkcji przedni napęd, co było ogromnym krokiem ku innym kompaktom. Dodatkowo paleta nadwoziowa nie ograniczała się już do sedana i kombi, tym razem pierwsze skrzypce grał trzy- i pięciodrzwiowy hatchback wspomagany sukcesywnie wprowadzanymi następnymi wariantami z nieurodziwym sedanem na czele.

Kanciasta sylwetka dwubryłowego nadwozia w udany sposób wpisuje się w modę minionej epoki, niemniej, jakość montażu i zastosowanych blach pozostawia sporo do życzenia. Sytuację ratuje co prawda ich grubość, znacznie ułatwiająca walkę z nieustanną korozją niemal wszystkich elementów karoseryjnych. Prostota kształtów wespół z minimalną liczbą ozdobnych listew również przyczynia się do łatwiejszej walki z rdzawym nalotem. Połączone plastikowym grillem prostokątne reflektory w niektórych wersjach mogą poszczycić się wycieraczkami, typowymi dla aut Volvo czy Saaba z ubiegłego wieku - w większości Samar ten mechanizm już nie działa.

Wnętrze rosyjskiego kompaktu jedynie z daleka przypomina europejskie pojazdy z analogicznego okresu. Przy bliższym kontakcie dostrzeżemy, że narysowana z wykorzystaniem ekierki i linijki deska rozdzielcza na każdym kroku ustępuje konkurencji. Staranność montażu, a raczej jej brak, typowa dla AwtoWAZ, w połączeniu z kiepskimi materiałami tworzy dosyć nieprzyjemny obraz. Na szczęście, wyposażenie Samary jest mocno ograniczone, dzięki czemu nie musimy martwić się o awarię sprzętu pokładowego. O fotelach można by powiedzieć tylko tyle, że są. Najprostsze siedziska pozwalające zająć miejsce we wnętrzu. Na tylnej kanapie nie powinniśmy sadzać wysokich podróżnych, cierpiących na problemy z kręgosłupem. Mizerny komfort jazdy wespół z problematycznych dostępem do drugiego rzędu w trzydrzwiowej wersji bywa obiektem narzekań użytkowników.

Łada Samara dostępna na Allegro. Zobacz oferty!

Pod maskę trafiał jeden z trzech silników benzynowych 1,1, 1,3 i topowy 1,5 l opracowanych z pomocą Porsche. Bazowy 55-konny czterocylindrowiec sprzęgnięty z czterobiegową przekładnią manualną występuje jedynie sporadycznie. W przypadku najmocniejszego silnika 1,5 l (72-88 KM) zużycie paliwa okazuje się stanowczo za duże w stosunku do oferowanych parametrów jezdnych. Dlatego też największym zainteresowaniem cieszyła się pośrednia odmiana o mocy 65 KM. Gaźnikowe zasilanie czterech ustawionych w rzędzie cylindrów nie stwarza większych problemów domorosłemu mechanikowi, wystarczy zaopatrzyć się w instrukcję obsługi, by samodzielnie wyregulować powyższy system.

W zależności od wariantu jednostka współpracowała z cztero- lub pięciobiegową skrzynią - pozwalającą na dotarcie do setki w 16 sekund. Jak już pewnie wszyscy doskonale sobie zdają sprawę, Samara nie jest wymarzonym samochodem na długie trasy. Niewielka moc nie ułatwia manewrów wyprzedzania. W ruchu miejskim Łada zużywa do 9 litrów benzyny na 100 km, natomiast w trasie niektórzy użytkownicy osiągają wynik na poziomie 5,5 litra. W kwestii usterkowości dosyć powszechnym zjawiskiem jest nadmierne zużycie oleju silnikowego, za co winą obarcza się fatalny montaż. Dodatkowo, do powszechnych wydarzeń w życiu właściciela Samary należą awarie osprzętu, jednak symboliczne ceny części zamiennych rekompensują nawet wzmożone wizyty u mechaników.

Specyfika rosyjskich dróg znalazła odzwierciedlenie także w układzie jezdnym, wykonanym w iście pancerny sposób. Zarówno przy przedniej jak i przy tylnej osi pracują układy zależne, dobrze znoszące typowe polskie torowiska czy zapadnięte studzienki. Stosunkowo miękkie nastawy nie sprzyjają rzecz jasna dynamicznym próbom sprawnościowym. Ceny części zawieszenia tak jak i pozostałych elementów są wręcz symboliczne, amortyzator kupimy już za 50 złotych.

Samara to ciekawa propozycja dla amatora motoryzacji z Bloku Wschodniego, którzy są świadomi swojego wyboru. Pozostali kierowcy poszukujący budżetowego auta powinni zainteresować się bardziej popularnymi konstrukcjami z bliższych zakątków Europy. Ładnie utrzymany egzemplarz prezentowanej Łady wciąż jest znacznie tańszy od konkurencyjnego Fiata 125p, więc może być dobrą inwestycją na przyszłość.

Piotr Mokwiński

ll/sj, moto.wp.pl

Łada Samara dostępna na Allegro. Zobacz oferty!

null - DANE TECHNICZNE