25 lat Renault 19
Ćwierć wieku Renault zaprezentowało kompaktowy model 19. Sprzedawany do 1995 r. również w polskich salonach był jednym z najważniejszych samochodów marki w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat.
Od początku lat 80. na rynkach zachodnioeuropejskich odnotowano znaczny wzrost sprzedaży samochodów segmentu kompaktowego. W listopadzie 1984 r., kilkanaście miesięcy po wprowadzeniu Renault 11, rozpoczęto prace nad jego następcą, fabrycznie oznaczonym jako X53. Projekt nadwozia był dziełem zespołu stylistów Renault oraz włoskiego designera, Giorgio Giugiaro. Po raz pierwszy użyto komputera, który wykonał model 3D nadwozia 3 lub 5-drziowego hatchbacka. Sylwetka była dopracowana pod kątem aerodynamiki - współczynnik Cx wyniósł 0,31. Po zapoznaniu się z projektem ówczesny dyrektor generalny firmy, Georges Besse, uznał go za absolutny priorytet. W czerwcu 1986 r. rozpoczęły się testy drogowe kilkudziesięciu prototypów, które przeprowadzono od afrykańskiej sawanny do okolic koła podbiegunowego w Finlandii - łącznie auta przejechały 7,5 mln km.
W maju 1988 r. fabrykę w Douai opuściły przedseryjne egzemplarze, zaś oficjalna premiera odbyła się 27 września 1988 r. podczas Salonu Samochodowego w Paryżu. Warto dodać, że Renault 19 był ostatnim samochodem osobowym marki, który otrzymał cyfrowe oznaczenie. Auto przyjęto entuzjastycznie - liczba zamówień przekraczała prognozy Renault. Przygotowano specjalny spot reklamowy z udziałem Christophera Lambera, który nawiązywał do legendarnego thrillera "Szczęki" oraz filmu o Jamesie Bondzie.
Do końca 1988 r. sprzedano kilkadziesiąt tysięcy egzemplarzy. Poza Douai produkcja samochodu rozpoczęła się też w hiszpańskim Valladolid, portugalskim Setubal oraz belgijskim Volvoorde. Na innych kontynentach sprzedawano ten model z wytwórni Oyak-Renault (Turcja), Santa Isabel (Argentyna) i SOFASA (Kolumbia). We Francji i większości krajów UE Renault 19 początkowo sprzedawano z karoserią 3 i 5-drzwiową, z benzynowymi silnikami z rodziny Cleon o pojemności 1,4 l (moc 55-80 KM) i jednostkami z serii F - 1,7 (93-105 KM). Zasilał je gaźnik albo jednopunktowy wtrysk paliwa Renix lub Bosh. Większość odmian benzynowych posiadała trójdrożny katalizator, zaś nowością w ofercie był wolnossący Diesel z wtryskiem pośrednim o pojemności 1 870 ccm i mocy 65 KM. Poza standardową, 5-biegową skrzynią manualną na życzenie montowano też 3 lub 4-stopniowy "automat".
W czerwcu 1989 r. gamę uzupełnił sedan o nazwie Chamade. Długość wzrosła do 4 266 mm a bagażnik miał objętość od 463 do 1 352 l. Warto zaznaczyć, że "dziewiętnastka" zdobyła w Niemczech tytuł "Samochodu Roku", dodatkowo francuska firma weszła po raz pierwszy do dziesiątki najlepiej sprzedających się aut. Sukcesy rynkowe odnoszono również w Austrii, Belgii, Hiszpanii, Irlandii, Szwajcarii, Włoszech oraz Wielkiej Brytanii.
(fot. zdjęcie producenta) Nowością 1990 roku była wersja 16S. Jej silnik o pojemności 1 763 ccm i mocy 136 KM posiadał 4 zawory na cylinder. Prędkość maksymalna wyniosła 215 km/h a przyspieszenie do "setki" - 7,9 s. Hamulce wyposażone były opcjonalnie w system ABS a aluminiowe obręcze posiadały opony 195/50 R15. We wnętrzu zastosowano kubełkowe fotele, obrotomierz orz skórzaną, sportową kierownicę. U progu lat 90 ten hot hatch był uznawany jako jedno z najbardziej dynamicznych aut w klasie do 2 l pojemności. W czerwcu 1991 r. debiutowało bogato wyposażone Renault 19 Cabrio, które posiadało 4 elektryczne szyby centralny zamek sterowany pilotem oraz wspomaganie kierownicy. Wersja była dostępna wyłącznie z benzynowym silnikiem 1,8 8V lub 1,8 16V o mocy od 88 do 136 KM. W tym samym czasie na polskim rynku rozpoczęło działalność Renault Polska. Do połowy lat 90 model należał do najchętniej kupowanych w naszym kraju
kompaktów. Tylko w 1995 r. sprzedano 2 038 egzemplarzy, czyli ponad 25 proc. wszystkich Renault sprzedawanych przez krajowych dealerów.
Wiosną 1992 r. przeprowadzono facelifting oraz nowe oznaczenia linii wyposażeniowych RL/RN/RT. Pojazdy Phase 2 wyróżniały się półowalnymi reflektorami, masywniejszym wlotem powietrza, nowym kształtem maski silnika i zderzaków oraz szerszymi kloszami tylnych lamp. Nowy był również kokpit, kierownica oraz kształt siedzeń. Drug generacja Renault 19 posiadała seryjne boczne wzmocnienia w drzwiach oraz napinacze pasów bezpieczeństwa. Poza 1,4 RL i 1,4 RN pozostałe warianty 19-stki posiadały standardowe wspomaganie układu kierowniczego, zaś w poszyciu nadwozia zastosowano 80 proc. blach ocynkowanych. W maju 1994 r. wprowadzono seryjną poduszkę powietrzną kierowcy oraz układ ABS. Na liście opcji pojawił się komputer pokładowy oraz elektroniczny immobiliser.
(fot. zdjęcie producenta) Na niektórych rynkach sedan Chamade otrzymał nazwę Bellevur. Uznanie klientów zyskała wersja 1,9 dT, która dzięki turbosprężarce rozwijała moc 90 KM i moment obrotowy 175 Nm. Prędkość maksymalna wynosiła 183 km/h, przyspieszenie od 0 do 100 km/h - 11,4 s a średnie spalanie - 6,9 l/100 km. W 1993 r. natomiast już niemal wszystkie "benzyniaki" seryjnie posiadały katalizator spalin. Pojawiły się też serie limitowane - m. in. Alize, Camargue, Biarritz, Beverly, Aria, Executive, Storia, Sprint, Elysee, Azur i RSi. Wśród klientów marki znalazły się francuska żandarmeria, poczta, taksówkarze oraz policja (również polska). W styczniu 1995 r. na wybrane rynki wprowadzono budżetową wersję 1,4eco z silnikiem E7J (75 KM). Kilka miesięcy później debiutował następca - Renault Megane.
Produkcję odmian "dziewiętnatki" na Europę kontynuowano do stycznia 1996 r. Ostatnie egzemplarze kabrioletu opuściły zakład w Rheine wiosną 1997 r. Nie był to jednak koniec kompaktu - w tureckiej Bursie nadal montowano ten samochód aż do 2003 r., gdy fabrykę przestawiono na model Thalia. Łącznie na całym świecie wyprodukowano ponad 2 mln egzemplarzy Renault 19.
Źródło: Renault
ll/moto.wp.pl