Pierwsze modele powojenne były kontynuacją serii sprzed wojny. Wprawdzie wykonano kosmetyczne poprawki i ulepszenia, ale prawdziwie nowa konstrukcja zjechała z taśm dopiero w 1953 roku. Pojazdem tym była Olympia Rekord. Zapoczątkowała nową erę w produkcji samochodów Opla - podział na klasy. Olympia Rekord (będąca pierwszym modelem z nadwoziem pontonowym) wytwarzana była do roku 1959.
(fot. Opel) Później samochody tej klasy przejęły jednolitą nazwę Rekord. Pierwszym z tej serii był Rekord P2, montowany w latach 1960-1963. Zastąpił go Rekord A. W klasie pojazdów droższych rozpoczęto produkcję Kapitana. Ten ekskluzywny pojazd obrazował nową modę jaką wprowadzali amerykanie: od połowy lat pięćdziesiątych montowano panoramiczną przednią szybę, lakierowano pojazd w dwóch odcieniach, itd.
* ZOBACZ HISTORIĘ OPLA NA ZDJĘCIACH * Jeszcze większa amerykanizacja nastąpiła w roku 1964. Odmłodzono wówczas całą paletę największych produkowanych modeli. Kapitan otrzymał dwóch bliźniaczych braci: Admirała i Diplomata. Różnica pomiędzy nimi dotyczyła głównie zastosowanych silników i wyposażenia. Modele te były wierną kopią amerykańskich krążowników szos z lat sześćdziesiątych. Długa maska, potężny bagażnik i ogromny rozstaw osi (2850 mm) sprawiały, że przerastały one jakąkolwiek europejską konkurencję. Samochody te wyposażano także w silniki, sprawdzone już na kontynencie amerykańskim. Taką jednostką był np. silnik V8 (4638 ccm), pochodzący z Chevroleta. W 1969 roku zmieniono karoserię i elementy podwozia tych modeli. Produkcję amerykańskich krążowników zakończono w 1977 roku, kiedy zaproponowano klientom reprezentacyjnego Senatora. Pojazd ten przeszedł do historii ze względu na stosowany w nim silnik diesla
doładowywany systemem Comprex.
Jednocześnie cały czas produkowano pojazd klasy średniej, czyli Opla Rekorda. Także on, tak jak Kapitan, posiadał swoje „drugie ja” - Commodore. O ile pierwsze modele Rekorda (A i B) były jeszcze solistami na rynku, o tyle kolejne samochody tej serii, miały już konkurentów z tej samej wytwórni. Commodore były pojazdami dla osób ceniących lepsze wyposażenie. Nie rozwinięto jeszcze wówczas pakietów wyposażeniowych i nabywca miał niewielki wpływ na dodatki, montowane do masowo produkowanych modeli. Dlatego też umożliwiono zakup samochodu z zewnątrz nie różniącego się od Rekorda, ale wewnątrz zupełnie innego.
(fot. Opel) Nie był to pojazd przeznaczony dla mas. Rekorda C sprzedano 1 253 000 egemplarzy, podczas gdy bliźniaczy Commodore A znalazł tylko 156 000 klientów. Podobnie było z ich następcami czyli Rekordem D i Commodore B (produkcja 1972-1977). W roku 1977 do sprzedaży trafił Rekord E i Commodore C. Ten ostatni nie był już lustrzanym odbiciem Rekorda. Był raczej połączeniem myśli technicznej i stylistyki nadwozia Rekorda i droższego Senatora.
Początek lat osiemdziesiątych to lawina nowych pomysłów i wiele udanych modeli konkurencji (Audi 100, BMW 5)
, co wymusiło zmodernizowanie Rekorda. Jednocześnie zaprzestano produkcji Commodore, gdyż jego protoplasta - Rekord otrzymał bogaty jak nigdy dotąd pakiet wyposażenia i nie było sensu dalszej produkcji identycznego, czy choćby zbliżonego modelu. Jesienią 1986 zaprezentowano nowy model, mający zdominować rynek klasy średniej wyższej. Pojazdem tym była Omega, zdobywca tytułu „Samochód roku 1987”. O trafności decyzji i uniwersalności pojazdu najlepiej świadczy fakt, że model ten nie tylko zastąpił Rekorda, ale także wyparł z rynku ekskluzywnego Senatora (w 1993).
Już w połowie lat siedemdziesiątych kierownictwo Opla zrozumiało, że droga do klienta europejskiego nie wiedzie poprzez produkcję samochodów w wersjach amerykańskich. Specyficzny gust nie przyjął się na naszym kontynencie. Sukcesów należało szukać wśród samochodów mniejszych, stąd też wielka waga jaką przywiązywano do modeli kompaktowych.
Na początku lat sześćdziesiątych powrócono do produkcji samochodu popularnego. Model nazwano tak, jak przedwojennego poprzednika; Kadett. Pierwszy z nich w latach 1962-1965 wyprodukowano w ilości ponad 600 000 egzemplarzy. Następca - Kadett B - w czasie ośmiu lat produkcji został zbudowany w ilości 2 600 000, co było rekordem wśród modeli małych. Także kolejny model (Kadett C) sprzedano w ilości ponad 1 700 000 egzemplarzy. Prawdziwym przełomem był jednak model D produkowany w latach 1979-1984. Dzięki przedniemu napędowi (poprzednicy mieli napęd tylny) zwiększono bagażnik i poprawiono komfort jadących. Zaproponowano także nową bryłę nadwozia, jaką było kombi, nieoferowane dotychczas w tej klasie pojazdów.
(fot. Opel) Samochody były małe, zwrotne, a przy tym oszczędne, co w dobie kryzysu paliwowego miało duże znaczenie. Pojazd ten zastąpił doskonale znany Kadett E, czyli "łezka" (w roku 1985 został Samochodem Roku). Nazwa „kadett” zniknęła z rynku w 1991, kiedy na drogi wyjechał model klasy kompaktowej, sprzedawany do dnia dzisiejszego pod nazwą Astra (Astra I produkowana 1991 -1998, Astra II1998-2004, Astra III 2004 – do chwili obecnej, Astra IV będzie od jesieni 2009 produkowana w Gliwicach).
* ZOBACZ HISTORIĘ OPLA NA ZDJĘCIACH * Ponieważ pomiędzy Kadettem, a Rekordem była zbyt duża przepaść, zaproponowano jeszcze jeden model. Pojazdem tym była Ascona (od 1970). Początkowo tak jak Kadett oferowana była z napędem kół tylnych. Pierwsza przednionapędowa Ascona, był to model oznaczony C, wyjechała na drogi w 1981. Jej następcą jest Vectra, która doczekała się trzech wersji handlowych (Vectra A oferowana w latach 1998-1995, Vectra B z lata1995-2002 i Vectra C 2002-2008). Obecnie Nastąpiła kolejna zmiana pokoleniowa i na drogi wyjechał samochód noszący nazwę Insignia. Z samochodami Ascona (a później Vectra) wiąże się jeszcze jeden model – sportowa Manta (na bazie Vectry powstała Calibra).
* ZACZYNALI OD MASZYN DO SZYCIA - POZNAJ POCZĄTKI DZIAŁALNOŚCI FIRMY OPEL * Jednak nawet tak duża paleta nie pozwalała na dominację na rynku. Konkurencja VW i producenci z Francji i Włoch posiadali jeszcze jeden pojazd, którego trzydzieści lat temu nie było w ofercie Opla: mała wersja miejska. Dlatego też w 1982 w nowych zakładach w Hiszpanii rozpoczęto produkcję pojazdu o nazwie Corsa A. W niezmienionej postaci przetrwał on aż 11 lat. W 1993 do salonów trafił jego następca (Corsa B), który po siedmiu latach ustąpił miejsca kolejnemu modelowi. Ta seria (Corsa C) ze względu na olbrzymią konkurencję na rynku była jeszcze krócej, gdyż po sześciu latach, została zastąpiona przez obecną do dzisiaj Corsę D.
(fot. Opel) Warto też odnotować trzy typoszeregi, które przeszły do historii. Pierwszy to wersje terenowe (Frontera, Monterey), które były adaptacją do europejskich warunków modeli będących własnością GM. Druga to modele klasy van, zarówno zaadaptowane z USA (Sintra to „zeuropeizowany” Pontiac), jak i minivan Zafira, budowany od podstaw w Europie na bazie Astry. Trzecią klasą jest sportowy GT, produkowany od roku 1968 - 1975. Nawiązywał on do stylu Chevroleta Corvette, co nie jest dziwne zważywszy na fakt opracowania sylwetki przez Clare'a McKichana (który opracował wiele Chevroletów w połowie lat 50.) i Chucka Jordana (zaprojektował Chevroleta Camaro)
.
Jaka będzie przyszłość Opla? Wraz z aktualnym kryzysem, nad GM nadciągnęły czarne chmury. Odbiło się to również w koncernie Opel. Trudno więc wyrokować o dalszych losach. Pewne jest, że do produkcji gotowa jest Astra IV, a Insignia to aktualnie najlepiej sprzedający się model Opla. Trwają również prace badawcze. Po raz kolejny firma Opel zaprezentowała innowacyjne rozwiązania w dziedzinie układów napędowych. Tym razem nie był to jednak napęd rakietowy, ale wymuszony ekologią i rachunkiem ekonomicznym napęd elektryczny. Czy i kiedy rozwiązania zastosowane w Oplu Ampera trafią do seryjnych modeli? To zależy już tylko od wielkości kryzysu i tego, jak szybko gospodarka stanie na nogi.
Bogusław Korzeniowski