Renault Megane 1988
Zanim Megane stało się popularnym, kompaktowym samochodem, w 1988 roku było czymś więcej, niż tylko zwykłym autem dla mas. Zaprezentowana podczas Paris Auto Show limuzyna była futurystyczną wizją luksusowego i praktycznego supersamochodu, która w założeniu miała być bardzo przyjazna podczas codziennego użytkowania. Aby ten cel osiągnąć, wyposażono ją w rozsuwane do przodu i tyłu drzwi (brak bocznego filaru), a także obracane przednie fotele, co sprawiało, że zajmowanie miejsca nie było trudniejsze od siadania na ulubionej kanapie. Natomiast z tyłu pasażerowie dostali siedziska, które można było rozkładać w celu uzyskania wygodniejszej pozycji do podróżowania. Podczas pochylania foteli, tylna szyba odsuwała się do tyłu, w celu zwiększenia przestrzeni nad głowami.
Wszystko było sterowane elektrycznie, ustawienia foteli można było zapisać, a dzięki nadajnikowi na podczerwień, możliwe było otwieranie drzwi na odległość. Jednak, aby uruchomić silnik i wyłączyć system antykradzieżowy, należało włożyć nadajnik do czytnika, znajdującego się w desce rozdzielczej. We wnętrzu można było znaleźć mini lodówkę, system nawigacyjny, telefon i telewizor. Zamiast lusterek, kierowca miał do dyspozycji dwa monitory, pokazujące obraz z zewnętrznych kamer.
Pod względem osiągów Megane prezentował się rewelacyjnie. Do pierwszej setki przyspieszał w 8 sekund i osiągał prędkość maksymalną 257 km/h. Zastosowano w nim silnik V6 o pojemności 3 litrów i maksymalnej mocy ponad 250 KM. Samochód miał też rewelacyjny współczynnik oporu powietrza Cx=0,21.