Ford Focus II 1,6: kompromisowe rozwiązanie

Pamiętne lata 90. w kompaktowej klasie minęły pod dyktando Volkswagena Golfa, tuż za nim plasowała się korodująca na potęgę Astra F. Podobny rdzawy problem miał także nieco zapomniany dziś Ford Escort, będący urzeczywistnieniem stereotypowego wizerunku marki. Włodarze europejskiej filii giganta zza oceanu po latach ustawicznego spadku jakości, pokazali światu nowy przełomowy model - Focusa pierwszej generacji. Ów najlepiej prowadzący się kompakt przełomu wieków w 2004 doczekał się następcy.

Zaawansowany układ jezdny i stonowana prezencja czynią zeń ciekawą, a co ważniejsze tańszą alternatywę dla przereklamowanego gracza z Wolfsburga. By zwiększyć szansę Focusa II w starciu z Golfem V i Astrą III, zajmijmy się poliftingową wersją kompaktu z Kolonii pozbawioną - wedle specjalistów Forda - chorób wieku dziecięcego. Samochody segmentu C w polskich realiach zazwyczaj pełnią rolę rodzinnych środków lokomocji. Nic zatem dziwnego, że największą popularnością cieszą się praktyczne do bólu kombi z silnikiem wysokoprężnym pod maską. Jednak z drugiej strony mamy silną grupę wykorzystującą kompakty do codziennych dojazdów do pracy i innych miejskich aktywności, gdzie dodatkowe centymetry ogromnego bagażnika są zbędnym - wręcz niepożądanym dodatkiem. Dla tych kierowców rozwiązaniem wartym przedyskutowania są trzydrzwiowe wersje nadwoziowe z silnikiem benzynowym, kosztujące znacznie mniej niż warianty pięciodrzwiowe.

Pod koniec 2007 roku do salonów Forda wjechał Focus po zabiegu kosmetycznym. Designerzy najwięcej uwagi poświęcili fasadzie ulubieńca przedstawicieli handlowych, nudne i pozbawione polotu reflektory zastąpiono podłużnymi i wypukłymi. Całość wspomaga wydatny grill oraz zderzak z wyraźnymi przetłoczeniami. Tył auta jakby zapomniany przez główną kosmetyczkę otrzymał jedynie nowe klosze świateł i subtelnie zmieniony zderzak. Podobne daleko idące modyfikacje dotknęły wnętrze Focusa. Klasycznie narysowana deska rozdzielcza, nieco lepsze wykończenie i nowe radio na liście opcjonalnego wyposażenia. Nie zmienia to jednak nic w temacie ergonomii i przejrzystości obsługi pokładowych systemów. Zestaw analogowych zegarów nadal odznacza się nienaganną przejrzystością, podobnie obcowanie z komputerem i systemem audio przebiega w pełnej harmonii.

Kierowca jak i pasażer trzydrzwiowej odmiany nigdy nie mogą narzekać na ilość miejsca, jednakże nie możemy tego powiedzieć o osobach zajmujących tylną kanapę. Typową przypadłością samochodów pozbawionych drugiej pary drzwi jest utrudniony dostęp do drugiego rzędu siedzeń, problem mogą mieć również wysokie osoby – ocierające głową o podsufitkę. Cóż, taka jest cena i urok wersji nadwoziowych przywodzących na myśl konstrukcje rodem z WRC. Focus jako najlepiej prowadzący się reprezentant kompaktowej społeczności zapewnia rzecz jasna odpowiednią pozycję za kierownicą, właściwą dla szofera każdych gabarytów - może z wyjątkiem sporej grupy rodowitych Jankesów.

Podstawowy 80-konny benzyniak 1,4 w gamie jednostek napędowych Focusa znalazł się najwyraźniej przypadkiem. Cherlawy czterocylindrowiec po prostu jest za słaby do sprawnego poruszania kompaktowej maszyny. Zdrowy rozsądek podpowiada, aby jako wyjściowy silnik uznawać 1,6-litrowy wariant 100 KM lub 115 KM Ti-VCT, mocniejszy oddaje do dyspozycji 155 Nm. Ważący niemalże 1400 kg konkurent Golfa osiąga setkę w 10,8 s i 190 km/h prędkości maksymalnej, co w zupełności wystarczy do miejskiej eksploatacji i zamiejskich eskapad wzbogaconych licznymi manewrami wyprzedzania ciężarówek i innych drogowych przeszkód.

Co więcej, jednostka 1,6 rozsądnie obchodzi się z zawartością zbiornika paliwa, w mieście bez problemu zmieścimy się w 9 litrach na 100 km, w trasie odrobina dyscypliny i wytrwałości pozwoli zejść poniżej 6 jednostek. Niestety największą wadą fordowskich benzyniaków jest niechęć do instalacji gazowych, bez których nie sprawiają użytkownikom nieproszonych niespodzianek.

Kluczem do sukcesu pierwszej odsłony Focusa był dopracowany, lecz nietrwały układ jezdny. Polskie drogi dawały mu się mocno we znaki. Kolejna generacja również wykorzystuje kolumny McPhersona z przodu i wielowahaczowy zestaw przy tylnej osi. Doświadczenia zebrane z awaryjności poprzednika zaowocowały równie dobrze spisującym się zawieszeniem, jednakże odporniejszym na wschodnioeuropejskie warunki, wytrzymując spokojnie 150 tysięcy kilometrów i więcej (tylny wahacz 140 złotych, łącznik stabilizatora 30 złotych). Kierowcy decydujący się na Focusa II ze względu na doskonałe prowadzenia delikatnie zawiodą się na układzie kierowniczym, któremu trochę brakuje do poziomu Alfy Romeo.

Trzydrzwiowy Ford Focus II po liftingu napędzany benzynowym 115-konnym silnikiem, z uwagi na atrakcyjną cenę bez wątpienia jest ciekawą alternatywą nie tylko dla analogicznego Golfa czy Astry. Równie dobrze zamiast małej i ciasnej Fiesty, możemy pokusić się o kupno większego Forda, sprawdzającego się także w miejskim ruchu.

Piotr Mokwiński

Ford Focus w supercenach! Sprawdź!

"Ford Focus II 1,6" - DANE TECHNICZNE