Znak drogowy czy atrapa?

Spostrzeżenie przez kierowcę znaku jest uzależnione od kilku czynników. Najważniejsze to: wysokość umieszczenia tablicy, odległość od drogi i czystość tablic. O ile o czystość dbają odpowiednie służby, myjąc tarcze znaków i doprowadzając je do porządnego stanu, o tyle ich umieszczenie nie może ulec zmianie. Jest albo dobre, albo złe.

Patrząc na ułańską fantazję niektórych drogowców stawiających znaki drogowe, sięgnęliśmy do przepisów, aby dowiedzieć się jak prawidłowo powinny być one ustawione. Wertując te dane znaleźliśmy m.in. rozporządzenie Ministra Infrastruktury z lipca 2003 r. - opublikowane w Dz. U. z dnia 23 grudnia 2003 r. Możemy się z niego dowiedzieć w jakiej odległości od jezdni powinien być ustawiony znak (znaki na ulicach umieszcza się w odległości 0,5 - 2 m od krawędzi jezdni) i jaka jest minimalna wysokość znaku (2,0 lub 2,20 m jeżeli jest na chodniku).

Ani słowem nie wspomniano natomiast o maksymalnej wysokości. Ponieważ absurdalne wydaje się ustawianie znaku tak wysoko, iż kierowca samochodu osobowego ma małe szanse na jego dostrzeżenie, szukaliśmy dalej. Jedyną informacją jaką udało się znaleźć odnośnie wysokości była: Konwencja o Ruchu Drogowym, Protokół w sprawie Znaków i Sygnałów Drogowych, podpisana w roku 1949 w Genewie.

Konwencja ta ujednolicała znaki w całej Europie (m.in. ustalono wówczas symbole identyfikacji państw). Właśnie o wysokości znaków drogowych traktuje adnotacja w Rozdziale III, kategoria II: Znaki Wyrażające Zarządzenia Bezwzględne. Artykuł 28 pkt 6 mówi: "Wysokość znaków może wynosić najwyżej 2,20 m, najmniej zaś 0,60 m". Tym samym można przyjąć, że faktycznie istnieje granica wysokości, poza którą ustawianie znaków nie ma sensu.

Mając już świadomość co mówią przepisy, wybraliśmy się na przejażdżkę ulicami Krakowa. Jadąc ulicą Mogilską od ronda w kierunku Komendy Policji, potwierdziło się powiedzenie, że przepisy są głównie po to by je omijać.

Jak bowiem wytłumaczyć znak, który jest umieszczony tak, że tylko mieszkańcy pierwszego piętra w bloku obok widzą go wyraźnie. Nie dość, że umieszczono go w miejscu w którym rozszerza się chodnik, to znajduje się on na wysokości ponad 3 metrów. Tym samym jeżeli ktoś jedzie samochodem osobowym, a nie jest mieszkańcem tego rejonu, ma małe szanse, aby ten znak w ogóle zauważyć .

Jeszcze większy absurd znaleźliśmy kawałek dalej. Jak mówią przepisy znak musi być ustawiony minimum 0,5 m od krawędzi jezdni. Odległości tej nie liczymy od słupka, ale od zewnętrznej płaszczyzny znaku. Tymczasem słupek mocujący znaleziony przez nas "okaz" znajduje się w odległości poniżej 40 cm od krawędzi jezdni.

Jest to niezgodne z przepisami. W przepisach wyraźnie jest bowiem stwierdzone, że "znak drogowy" musi mieć określony wygląd i położenie. Czy cudza niedbałość i nasza świadomość o związanym z nią złamaniu prawa może zakończyć się mandatem? Według Policji znak to znak. Znane są nam przypadki karania za parkowanie pod takim znakiem, a w całym kraju roi się od drogowych absurdów. Np. mieszkańcy jednej z ulic w centrum Gdańska dostali mandaty za parkowanie, ponieważ zarządca drogi wymieniając stary i wyblakły znak zakazu postoju zapomniał dołączyć doń nową tabliczkę z napisem "nie dotyczy chodnika". Nie przeszkodziło to strażnikom miejskim w wypisaniu parkującym tam mieszkańcom mandatów. W końcu znak to znak.

Bogusław Korzeniowski