Za i przeciw: Nissan Qashqai II

Dwa miliony sprzedanych egzemplarzy świadczą o tym, że to Nissan (konkretnie prezes Carlos Ghosn) miał rację, decydując się zamienić kompaktową Almerę i auto klasy średniej - Primerę na coś czego nie było, czyli Qashqaia. Nie mieli jej zaś dziennikarze, którzy narzekali na to, jak auto jeździ i jak nudno wygląda. Minęło 8 lat i przyszedł czas na następcę. Nowy Qashqai tym razem nie jest nudziarzem z wyglądu. A i w trasie sprawuje się znacznie lepiej niż pierwsza generacja. Czy to wystarczy by odnieść sukces, czy ten samochód ma sens i czy słusznie jest tak uwielbiany przez kierowców?

Qashqai pierwszej generacji był autem, które pokochali Polacy. Potężnym i robiącym wrażenie z zewnątrz, ale małym w środku. Lubimy wyglądać na większych i mocniejszych, niż jesteśmy w rzeczywistości. Dziś – po tym jak rynek zaroił się od konkurentów – powiedzielibyśmy: był typowym crossoverem. Ale w 2006 roku to był przełom. Ani kompakt, choć stojący na podstawie kompaktowego auta. Ani SUV, bo jednak za mały i z napędem 4x4 wyłącznie w (rzadko wybieranej) opcji. Ani auto o funkcjonalności kombi, bo z ze zbyt małym bagażnikiem.

A jednak Qashqai się przyjął. Przed opracowaniem drugiej generacji, Nissan stanął przed bardzo trudnym zadaniem: jak zmienić ten samochód, żeby tak naprawdę nic w nim nie zmienić. Trzeba przyznać, że firma wyszła z tego obronną ręką.

Po pierwsze, zastosowano sprawdzoną metodę. Odrobinę powiększono samochód, ale w taki sposób, żeby więcej przestrzeni dostali pasażerowie z tyłu. No i żeby bagażnik stał się wyraźnie większy. To daje się odczuć w Qashqaiu drugiej generacji, jest w nim przestronniej.

Ekonomiczne auta w supercenach. Sprawdź najnowsze ogłoszenia!

Do środka wrzucono wszystkie elektroniczne gadżety, jakie Nissan miał na podorędziu. LED-y w przednich reflektorach, kamera 360 stopni, z której tak dumny jest Nissan (rzeczywiście jest przydatna, zwłaszcza podczas parkowania), do tego systemy poprawiające bezpieczeństwo: asystent pasa ruchu, monitorowania martwego pola, ostrzegania o niebezpieczeństwie najechania na poprzedzające auto, samoparkowania i pilnującego pasa ruchu. Dzięki temu wrażenie, że jeździ się samochodem na wskroś nowoczesnym, jest bardzo mocne.

Po trzecie wreszcie, tak przemodelowano sylwetkę, by dostosować ją do absolutnie dominujących trendów. A więc: potężne reflektory, duże koła, robiące wrażenie tylne lampy zachodzące na błotniki.

Wybór silników nie jest wielki: benzyna 1,2 litra o mocy 115 KM i diesel 1,6 litra o mocy 110 i 130 KM. Czteronapęd? Dostępny tylko i wyłącznie w wersji z najmocniejszym motorem, ale i tak prawie nikt go nie wybiera (5 proc. klientów w Polsce) - wychodząc ze słusznego założenia, że Qashqai nie jest autem na bezdroża, ale do miasta, wręcz rodzinnym.

Na plus: poza unowocześnieniem sylwetki i dodaniem jej gadżetów, trzeba Qashqai'owi zapisać, że znacznie lepiej się prowadzi, niż fatalnie zachowująca się na drodze pierwsza generacja. Teraz jest po prostu w porządku, co stanowi ogromny progres.

Na minus: Qashqai jest samochodem przyzwoitym, ale wyłącznie wtedy, kiedy jest dobrze wyposażony. Ze słabym silnikiem, bez wspomnianych gadżetów i dużych kół, jest przeraźliwie ubogi. Cena 75 500 zł (wersja podstawowa) wydaje się więc być raczej wysoka, bo na naprawdę interesujący egzemplarz trzeba by było wydać ponad 100 tys. zł (w naszym teście wersja za 121 tys. zł). A to już nie jest śmieszne.

mw/sj/sj, moto.wp.pl

Ekonomiczne auta w supercenach. Sprawdź najnowsze ogłoszenia!

"Nissan Quashquai II" - DANE TECHNICZNE