Mazda2: Japonka z zacięciem sportowym

Jako zwycięzca prestiżowego konkursu na Światowy Samochód Roku w edycji sprzed dwóch lat, powinna nas zachwycić solidnością, praktycznością i przy okazji lwim pazurem z uwagi na dopisek Sport w nazwie. I w rzeczywistości, pierwszy kontakt z niewielką Japonką, jest bardzo pozytywny.

Jej nadwozie z pewnością wyróżnia się wśród innych konkurentów kształtem, obfitującym w liczne krągłości i łagodnie poprowadzone linie. W przypadku najmocniejszej wersji, karoseria otrzymała dodatkowo spojlery boczne, nieco przeprojektowany przedni zderzak, tylny spojler dachowy, oraz halogenowe, projektorowe reflektory. Tych kilka nieśmiałych akcentów, pozwoliło nabrać Mazdzie bardziej wyrazistego stylu.

Wewnątrz konstruktorzy postarali się o bardziej zachowawczy wyraz. Dominujące ciemne kolory nie nastrajają zbyt pozytywnie, ale dzięki licznym pokrętłom i elementom o kulistej formie, osiągnięto zadowalającą spójność z designem zewnętrznym. Plastiki, których użyto do wykończenia centrum sterowania są zdecydowanie zbyt twarde, ale za to solidnie spasowane i nie powinny nawet po kilku latach, wydobywać z siebie nieprzyjemnych dla ucha odgłosów.

Szkoda tylko, że projektantom zabrakło pomysłu na sportowe detale. Niestety ilość, a także forma schowków mieszczących codzienne drobiazgi, powinna ulec poprawie przy okazji najbliższego liftingu. Ten od strony pasażera podzielono na pół, przez co schowanie większych przedmiotów będzie niemożliwe, a część otwarta skryje jedynie zeszyt lub w dosłownym tego słowa znaczeniu drobiazgi.

Na szczęście o wiele korzystniej przedstawia się sytuacja wygospodarowanej przestrzeni dla pasażerów. Zwłaszcza Ci podróżujący na wygodnych przednich fotelach, nie powinni narzekać. Tutaj nawet wysocy i dobrze zbudowani koszykarze nie będą stykać się łokciami. Kanapa może nie rozpieszcza, ale dwie osoby w dłuższej trasie też wytrzymają bez obawy o dokuczliwy ból kręgosłupa. Za ich plecami pozostawiono 250 litrów na mniejsze weekendowe bagaże. Ustawność i regularność powierzchni bagażnika, na pewno ułatwi załadunek i bezproblemowe rozmieszczenie walizek.

Pod maską testowanego egzemplarza znalazła się jednostka napędowa, generująca 103 KM i 137 Nm momentu obrotowego. Przy masie własnej pojazdu nie przekraczającej 1000 kg, te parametry zapewniają "dwójce" dosyć dobre osiągi. Może i nie są one tak porywające, jak byśmy oczekiwali po dopisku Sport w nazwie, ale 10,4 sekundy potrzebne do uzyskania 100 km/h i 188 km/h prędkości maksymalnej, powinny w zupełności wystarczyć w sprawnej, codziennej jeździe miejskiej.

* TU ZNAJDZIESZ WIĘCEJ ZDJĘĆ MAZDY2 * Moc jest rozwijana harmonijnie, a silnikowi nie brakuje elastyczności. Dopiero przy większej ilości pasażerów na pokładzie, możemy odczuwać lekki deficyt koni mechanicznych. Niemniej przy umiarkowanym obciążeniu, Mazda nie wykazuje oznak zadyszki. Chociaż w terenie niezabudowanym, gdy jesteśmy zmuszeni wyprzedzić ciężarówkę, redukcja biegu okaże się konieczna.

Gwałtowne używanie pedału gazu wpłynie też istotnie na wskazania komputera pokładowego obejmujące średnie spalanie. W trasie, przy żywiołowej jeździe, wartości na poziomie 7 litrów stanowią normę, natomiast miejska eksploatacja obfitująca w częste wyścigi od świateł do świateł, zwiększy powyższy wynik o 1-2 "oczka". Oczywiście przy zachowaniu wszelkich zasad ekonomicznej szkoły jazdy, można z powodzeniem osiągnąć znacznie niższe spalanie, ale kto kupuje takie auto dla eco-driving'u?

Ponadto zestrojenie zawieszenia będące świetnym kompromisem między odpowiednią sztywnością a satysfakcjonującym komfortem, nie ułatwia zadania. Klasyczny układ wykorzystujący kolumny McPhersona z przodu i belkę skrętną wraz z wahaczami wleczonymi z tyłu, sprawdza się nad wyraz dobrze. Zapewnia bardzo stabilne prowadzenie nawet w ostrzejszych łukach i świetnie radzi sobie z licznymi nierównościami pokrywającymi polskie drogi.

Chcąc zweryfikować możliwości drzemiące w układzie jezdnym tej małej Japonki, nie musimy się o nic obawiać. Konstrukcja należy do wyjątkowo przewidywalnych, a ryzykowne manewry, w razie czego zostaną wspomożone przez szybko reagujący system dynamicznej kontroli stabilności toru jazdy DSC. Szkoda, że w ofercie nie ma wyczynowej odmiany MPS, bo jej niewykorzystany potencjał bez trudu przeniesie znacznie więcej koni mechanicznych na asfalt.

Niestety radość płynąca z jazdy "dwójką" musi kosztować. Producent życzy sobie za wersję Sport aż 59 900 złotych, co dla wielu może okazać się kwotą zaporową. Na szczęście w kwestii wyposażenia standardowego, nie możemy Japonce nic zarzucić.

Najwyższa specyfikacja zapewni podróżującym dostęp do automatycznej, choć jednostrefowej klimatyzacji, komputera pokładowego, przyzwoitego systemu audio z możliwością odczytu MP3, a także elektrycznej kontroli nad czterema szybami, czy tempomatu. Modny styl jak widać na załączonym obrazku, zawsze będzie w cenie i chcąc się wyróżnić, powinniśmy być przygotowani na większy wydatek.

Piotr Mokwiński

"Mazda 2 Sport" - DANE TECHNICZNE