Kiedy nie musisz płacić mandatu?
W zeszłym roku policjanci ruchu drogowego nałożyli na zmotoryzowanych 2 642 141 mandatów karnych. Każdy kierowca posiada prawo do odmówienia przyjęcia takiego mandatu, ale nie wszyscy z niego korzystają. Kiedy warto nie przyjąć mandatu i z jakimi konsekwencjami się to wiąże?
Funkcjonariusz policji chcący ukarać nas za naruszenie przepisów ruchu drogowego powinien najpierw powiedzieć nam, za co dostaniemy mandat, w jakiej wysokości i z jaką liczbą punktów karnych. Ma także obowiązek poinformowania nas, o przysługującym nam prawie do odmowy przyjęcia mandatu. Wielu kierowców dla przysłowiowego świętego spokoju podpisuje mandat i zapomina o sprawie, ale wcale nie trzeba godzić się ze stratami w portfelu. - Nie musimy przyjmować mandatu jeśli uważamy, że jesteśmy niewinni - mówi Agnieszka Kaźmierczak z serwisu Yanosik.pl. – Zdarza się, że funkcjonariusz policji chce na nas nałożyć karę niesłusznie, gdy np. nie jest pewien, który z kierowców popełnił wykroczenie, albo czy za popełniony przez nas czyn grozi w ogóle mandat. Można odmówić podpisania go także wtedy, gdy co prawda przyznajemy się do naruszenia pewnych przepisów ruchu drogowego, ale nie zgadzamy się z wysokością stwierdzonej przez policjanta kary.
W przypadku wystąpienia takich wątpliwości funkcjonariusz nie powinien wystawiać mandatu, ale sporządzić dokumentację i skierować sprawę do odpowiedniej jednostki policji w celu jej wyjaśnienia. W praktyce jednak nie zawsze jest to przestrzegane.
Gdy odmówimy podpisania mandatu, policjant poinformuje nas o tym, jak dalej będzie wyglądało postępowanie w tej sprawie. Przede wszystkim funkcjonariusz skieruje do sądu wniosek o ukaranie kierowcy. Sprawą zajmie się sąd rejonowy, w okręgu, którego zostało popełnione wykroczenie. Zbada on wszelkie okoliczności sprawy biorąc pod uwagę nasze wyjaśnienia, materiał dowodowy, zeznania ewentualnych świadków, a także stopień szkodliwości społecznej wykroczenia. Sąd nie wymierzy kary z góry podobnej do tej, którą zaproponował funkcjonariusz, ale orzeka na podstawie własnego przekonania. Dlatego istnieje ryzyko, że w przypadku orzeczenia przez sąd naszej winy możemy zostać ukarani surowiej niż przez policjanta. Ponadto, gdy zostaniemy uznani za winnych będziemy musieli pokryć koszty postępowania. Trzeba się też liczyć z kilkukrotnym stawieniem się na rozprawach.
Odmowa przyjęcia mandatu nie jest więc dobrym rozwiązaniem w przypadku okoliczności jednoznacznie wskazujących na naszą winę. Osoby świadome popełnionego przez nie czynu i chcące jedynie odwlec karę w czasie, mogą zostać niemile zaskoczone dotkliwymi konsekwencjami. Innymi słowy warto nie podpisywać mandatu i walczyć tylko wtedy, gdy jesteśmy całkowicie pewni naszej niewinności. W sytuacji przyznania nam racji przez sąd, koszty postępowania spadną na Skarb Państwa.
W momencie, gdy przyjęliśmy już mandat, także mamy szansę na uniknięcie jego zapłacenia - gdy zostanie on uchylony. Zgodnie z art. 101 par. 1 kodeksu postępowania w sprawach o wykroczeniach można starać się o nie tylko w nielicznych przypadkach - wtedy, gdy grzywna została nałożona za czyn nie będący zabronionym jako wykroczenie. W takim wypadku należy w ciągu 7 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku, czyli przyjęcia mandatu, złożyć stosowny wniosek. Po przekroczeniu tego terminu możliwość odwołania się, a co za tym idzie odzyskania uiszczonej grzywny, przepada. Sprawę o uchylenie mandatu rozpatruje sąd rejonowy, na terenie działania którego została nałożona grzywna. Sąd nie będzie zajmował się badaniem kwestii winy kierowcy, a jedynie orzeknie czy mandat został wystawiony za czyn, który w świetle prawa jest wykroczeniem.
Zawsze można też spróbować zadziałać urokiem osobistym i poprosić funkcjonariusza o poprzestanie na pouczeniu. Jest to jednak metoda odpowiednia dla kobiet. W końcu policjant nie ma obowiązku wystawiania mandatu karnego za popełnione wykroczenie. Zgodnie z kodeksem równie dobrze może on zastosować pouczenie. Jest równoznaczne z rezygnacją z ukarania kierowcy mandatem, policjant nie będzie mógł już wystąpić z późniejszym wnioskiem o ukaranie go.
Źródło: Creandi
tb/
