Jak to jest z tymi olejami?

Jak wiecie, jakiś czas temu wspólnie z paroma innymi blogerami motoryzacyjnymi spotkaliśmy się w Warszawie, żeby pościgać się trochę gokartami, napić się darmowej kawy, porobić Rafałowi trochę wstydu na mieście i porozmawiać o perspektywach rozwoju greckiej gospodarki, sposobach na rozwiązanie problemu głodu na świecie oraz wpływie sztucznych słodzików na prawidłowy rozwój układu nerwowego (tak przynajmniej brzmi oficjalna wersja wydarzeń – tak naprawdę gadaliśmy głównie o filtrach stożkowych, rdzy i sportowych hamulcach)
.

Mam nawet bajeranckie zdjęcie w wyścigowym kasku:

Poza tym ocenialiśmy na żywo białe felgi w BMW Rafała i pojeździliśmy sobie w kółko minivanem Albina (o tym opowiem Wam za jakiś czas, kiedy znajdę chwilę, żeby obrobić zdjęcia i odzyskać równowagę umysłową po tym szoku wywołanym wysoką pozycją za kierownicą).

W każdym razie możliwość wpadania na bandy i spychania się nawzajem w zakrętach to był tylko jeden elementów planu dnia. Nasze spotkanie miało też związek z możliwością pogadania sobie o silnikach i skonfrontowaniu naszych doświadczeń z gościem, który nawet kanapki na śniadanie smaruje pełnym syntetykiem.

Tak więc w naszym gronie pojawił się też profesjonalnie uczesany specjalista, który miał powiedzieć nam trochę o tych wszystkich lepkościach, normach, molekułach i innych rzeczach, o których nie mieliśmy zielonego pojęcia.

A więc tak – jeśli mnie znacie, to pewnie domyślacie się, że trudno było mi wyobrazić sobie coś, czego nie chciałbym robić bardziej od słuchania pięciogodzinnego monologu na temat oleju (a brałem pod uwagę nawet depilację intymną przy użyciu szlifierki taśmowej i czytanie obszernych testów redakcyjnych opon do samochodów dostawczych).

Tak naprawdę jedyną rzeczą, jaka powstrzymywała mnie przed ucieczką, był fakt, że za godzinę mieli przynieść kanapki.

Przybrałem więc najbardziej inteligentny wyraz twarzy, na jaki tylko mnie stać (jestem pewien, że kilka osób było przekonanych, że przechodzę właśnie rozległy wylew), i cierpliwie czekałem, wsłuchując się, chcąc nie chcąc, w słowa wspomnianego mistrza od smarowania.

Kiedy zaś ten zaczął mówić, okazało się, że tematy nie są wcale tak nudne, jak początkowo zakładałem. Co więcej – temat zaciekawił mnie na tyle, że nawet kilka razy włączyłem się do dyskusji, zadając jakieś pozbawione sensu i zupełnie oderwane od rzeczywistości pytania.

No bo pomyślcie sami, tak na logikę – niby co ciekawego można powiedzieć o sprawach takich, jak dajmy na to, olej silnikowy?

Wszystkie oleje przecież wyglądają tak samo. Wszystkie pachną tak samo. Wszystkie mają taki sam bursztynowy kolor i tak samo smakują (kiedyś sprawdzałem, jeśli naprawdę chcecie wiedzieć). Wydawać by się mogło, że nie ma więc większego znaczenia, który z nich wlejecie do silnika – skoro nie widać pomiędzy nimi żadnej różnicy, to wystarczy sprawdzić, czy na opakowaniu jest wystarczająca ilość tych wszystkich „W” i tyle.

Okazuje się jednak, że oleje, nawet posiadające tę samą klasę, mogą różnić się między sobą tak, jak niedźwiedź jaskiniowy i Toyota Yaris.

Jest też cała masa ciekawostek związanych chociażby z długością życia oleju, jego wymianą, zasadami doboru do danego silnika czy przechodzenia na przykład z pół na pełny syntetyk – bo przekonany argumentami o pompie oleju (szczegóły pewnie rozpiszę Wam za niedługo) postanowiłem zafundować taki zabieg bordowej.

Tak więc w najbliższym czasie możecie spodziewać się na prentkim większej ilości informacji związanych ze smarowaniem i dbaniem o dobrą kondycję silnika w swoim samochodzie.

Z Warszawy przywiozłem też zapasy, które mam zamiar porządnie i bez taryfy ulgowej przetestować – najprawdopodobniej będę więc zaglądał do wnętrza silnika w bordowej, żeby sprawdzić, jak też nowy olej sprawuje się w porównaniu z tym, na którym jeździłem do tej pory.