Historyczne bolidy Renault F1
RENAULT FORMUŁA 1 TYP RS11 1979 Symbol technologicznej innowacji, którym Renault potwierdza swoją markę; model RS11 przyniósł pierwsze zwycięstwo w historii Formuły 1 silnikowi turbo-ciśnieniowemu. Grand Prix Anglii w 1977 roku w Silverstone. Renault dowodzi swej niebywałej śmiałości: w swoich pierwszych startach w Formule 1 Zarząd Renault wystawia pojazd wyposażony w silnik 1500 turbo-ciśnieniowy. Pozostałe stajnie trzymają się wciąż możliwości, którą zapewnia regulamin zawodów, mianowicie poprzestają na silnikach 3-litrowych – chociaż cięższych, to jednak sprawdzonych i łatwiejszych w opanowaniu. Dwóch lat będą potrzebować inżynierowie Renault Sport, aby zapanować nad trudnościami, które stwarza silnik turbo. Lecz ich zacięcie i upór zostają wkrótce zrekompensowane: w Grand Prix Francji w 1979 roku w Dijon, Jean-Pierre Jabouille, zaznaczywszy się najlepszym czasem w pole-position, wyprzedza w biegu Ferrari Gilles’a Villeneuve i jako pierwszy przekracza linię mety. René Arnoux, również na RS11, kończy
bieg na pozycji trzeciej. Zatem pierwsze zwycięstwo Renault w Formule 1 to także pełne zwycięstwo silnika turbo. Pozostałe stajnie nie będą zwlekać z odpowiedzią i szybko zwrócą się w stronę nowej technologii, która będzie odtąd stopniowo opanowywać wszystkie pojazdy torowe. Wybór Renault okazał się słuszny.
Silnik: 6-cylindrowy w kształcie V w pozycji środkowej, turbokompresor, 1492 cm3, ok. 520 koni mechanicznych na 10500 o/min
Transmisja: w kołach tylnych – skrzynia 5-biegowa + MA
Hamulce: tarcze wentylowane na 4 kołach
Wymiary: długość 4,70 m, szerokość 2,23 m, waga 560 kg
Prędkość maksymalna: ponad 310 km/godz.
RENAULT FORMUŁA 1 TYP RE50 1984
1984 rok – siedmiu konstruktorów kroczy drogą wyznaczoną przez Renault, pracując nad udoskonaleniem silnika turbo. Konkurencja wpada w szał, a tymczasem regulamin narzuca ograniczenia. Stosując w 1976 roku technologię turbo w Formule 1, Renault potwierdziło swoją innowacyjność i słuszność obranego kierunku. Po drobnych korektach, konkurencyjne stajnie Formuły 1 z zaniepokojeniem obserwują możliwości wynalazku Francuzów – silnik turbo dorównał możliwościom ich urządzeń, a nawet jawnie je przewyższa! W 1984 roku siedmiu konstruktorów kontynuuje dzieło, poświęcając wszystkie swoje wysiłki nowej technologii. Aby zahamować oszołamiający pęd ku nowym możliwościom, instancje decyzyjne Formuły 1 ograniczają paliwowe możliwości silnika torowców do 220 litrów i zakazują uzupełniania podczas biegu. Odpowiedzią Renault jest silnik EF4, w który wyposaża model RE50 oraz Lotus i Ligier. Derek Warwick i Patrick Tambay, chociaż często uzyskiwali w eliminacjach dobre czasy, mają spore kłopoty z oparciem się istnemu walcowi
drogowemu McLaren-TAG-Porsche, prowadzonemu przez Nikiego Laudę i Alaina Prosta. Renault tym razem kończy zawody na pozycji piątej wśród konstruktorów, mając na pocieszenie 3. miejsce dla Lotus-Renault. Dwa lata później Renault opuszcza Formułę 1, by do niej powrócić w pięknym stylu już po zamknięciu ery silnika turbo wraz z modelem silnika V10, który ponownie otworzy dlań szlak tryumfu...
Silnik: 6-cylindrowy w kształcie V, 1492 cm3, 650 do 750 koni mechanicznych według danej konfiguracji
Transmisja: w kołach tylnych – skrzynia 6-biegowa + MA
Hamulce: 4 tarcze wentylowane na 4 kołach
Wymiary: długość 4,35 m, szerokość 2,14 m, waga 595 kg wraz z kierowcą
Prędkość maksymalna: ponad 300 km/godz.
BENETTON RENAULT FORMUŁA 1 TYP B197 1997 Pomimo swojego zadeklarowanego wycofania się z Formuły 1 na końcówce sezonu, Renault znów odbiera laury dla swoich inżynierów w światowej rywalizacji konstruktorów Formuły 1. Zmieniony w 1995 roku regulamin ograniczał możliwości silnika Formuły 1, niemniej nie wpłynęło to w żaden sposób na wyniki Renault V10. Wyposażając w swoje pojazdy stajnie Benettona i Williamsa, zapanował w Formule 1 w sezonach 1995 i 1996. Tymczasem na koniec następnego sezonu zapowiedział zejście ze sceny Grand Prix Formuły 1. Czy epilogiem do jego historii w Formule 1 ma być szósty tytuł mistrza świata dla konstruktorów? Szykuje się do tego Williams wraz ze swymi Villeneuve’em i Frentzenem, a także Benetton wraz z Alesim i Bergerem. Jacques Villeneuve skonkretyzuje swoje ambicje, zdobywając mistrzostwo świata dla konstruktorów; tytuł ten otrzymał po wyścigu w Jerez przed rozwścieczonym Michaelem Schumacherem. Zawodnicy Benettona potwierdzą świetnymi wynikami doskonały poziom techniczny
Renault V10, zajmując 3. miejsce w rywalizacji konstruktorów: zwycięstwo w Grand Prix Niemiec zapewnione przez Gerharda Bergera oraz czterokrotnie 2. miejsce Jeana Alesiego. Trzeba będzie czekać cztery lata na powrót Renault do Formuły 1, najpierw pod nazwami zespołów wykorzystujących silniki Renault, a wkrótce i pod jego własną marką.
Silnik: Renault RS9, 10-cylindrowy w kształcie V w pozycji środkowej, 3000 cm3, 121 kg, 750 koni mechanicznych
Transmisja: w kołach tylnych – skrzynia półautomatyczna, 6-biegowa + MA
Hamulce: tarcze wentylowane na 4 kołach
Skrzynia biegów: półautomatyczna z przekładnią pod kierownicą wraz z 6 biegami AV + bieg AR
Wymiary: długość 4,80 m, szerokość 2,00 m, waga 600 kg z kierowcą
Prędkość maksymalna: ponad 300 km/godz.