Klasyczny, miejski samochód – zwrotny, łatwy do parkowania, ekonomiczny. Właśnie w mieście Fiat Seicento sprawdza się najlepiej.
Model Seicento, pojawiając się w 1998 r. zastąpił model Cinquecento. Nie był jednak „prawdziwą” nowością gdyż sporo elementów przejął po swoim poprzedniku. Była to m.in. płyta podłogowa, zawieszenie, silniki i rodzaj nadwozia. Inny był za to wygląd zewnętrzny - o zaokrąglonych kształtach - stylistyka wnętrza, oraz lepsze materiały wykończeniowe.
| [
]( javascript:otworz('http://i.wp.pl/a/f/jpeg/10330/fiat-seicento-1-b.jpeg',500,375) ) |
| --- | Jak w każdym małym aucie trzydrzwiowym, w Seicento najwięcej miejsca jest z przodu choć fotele są trochę za wąskie i średnio trzymają na boki (w podstawowych odmianach).
Z tyłu można przewozić najwyżej dwójkę dzieci. Bagażnik ma pojemność 170 l, tak więc jest to miejsce raczej na zakupy, a nie na bagaże podróżne. Jego funkcjonalność pogarszają wystające nadkola.
Tablica przyrządów zawiera prędkościomierz i wskaźnik zużycia paliwa. Inne kontrolki umieszczone są na obrzeżach tablicy zegarów. W wersji Sporting dodatkowo oferowany jest obrotomierz, który usytuowano centralnie na konsoli.
Jak na tak niewielkie auto, konstruktorom udało się osiągnąć całkiem przyzwoity komfort resorowania. Nie musimy się też obawiać utraty kontroli podczas pokonywania zakrętów. Natomiast uciążliwy może być hałas wewnątrz auta, ale odczuwa się go raczej podczas dłuższych podróży.
Silniki
Seicento, w zależności od rocznika i modelu, występuje z dwoma rodzajami silników. Pierwszy ma pojemność 0,9 l i moc 39 KM. | [
]( javascript:otworz('http://i.wp.pl/a/f/jpeg/10330/fiat-seicento-2-b.jpeg',500,375) ) |
| --- | Jest to czterocylindrowa jednostka benzynowa, z wałkiem rozrządu w kadłubie, mało dynamiczna, znana jeszcze z Cinquecento.
Był to podstawowy silnik Seicento w latach 1998-2002.
Lepszym źródłem napędu jest także benzynowy, czterocylindrowy 1.1 Fire o mocy 55 KM (także stosowany w Cinquecento). We wspomnianych wcześniej latach Fiat był dostępny tylko w wersji Sporting. Pod koniec 2000 r. silnik zmodernizowano – wtrysk jednopunktowy zastąpiono wielopunktowym, zaś po wycofaniu z produkcji silnika 0,9, stał się on podstawową jednostką napędową Seicento.
WIĘCEJ ZDJĘĆ W GALERIIWIĘCEJ ZDJĘĆ W GALERII
Eksploatacja
Fiat Seicento jest bardzo popularnym modelem na rynku. Choć nie brak mu mankamentów, generalnie użytkownicy wypowiadają się o nim pozytywnie, a defekty auta nie są zbyt poważne. Do najczęstszych usterek zalicza się szybkie zużycie łożysk kół, gumowych elementów tylnego zawieszenia, uszkodzenia układu chłodzenia, awarie alternatora i mechanizmu tylnej wycieraczki. Na tej liście znajdują się także wycieki oleju (w silniku 0,9 l), zapiekanie się linki hamulca ręcznego oraz hałaśliwa linka prędkościomierza.
W starszych modelach mogą pojawiać się ogniska korozji np. zbiornika paliwa czy układu wydechowego.
Fiat Seicento ma tylko jeden rodzaj nadwozia, ale występuje w kilku odmianach wyposażenia.
W wersji podstawowej (dotyczy wszystkich roczników), auto niewiele oferuje.
| [
]( javascript:otworz('http://i.wp.pl/a/f/jpeg/10330/fiat-seicento-3-b.jpeg',500,375) ) |
| --- | Brak m.in. wspomagania kierownicy, centralnego zamka, dzielonego oparcia kanapy, obrotomierza. Lepiej wyposażone były modele Brush, Sporting czy Schumacher, ale też i droższe. Poszukując Seicento dla siebie, lepiej oglądać się za modelem z mocniejszym silnikiem. Natomiast ostrożnie należy podchodzić do wersji z automatycznie sterowanym sprzęgłem Citymatic – jest to element bardzo awaryjny.
Na rynku jest też odmiana Seicento Van – z dwoma fotelami przednimi i kratką. Jeżeli potrzebny jest mały samochód dostawczy, to spełnia on taką rolę. Przy zakupie należy jednak dokładnie zbadać stopień jego zużycia. Auta były bardzo eksploatowane, a nie zawsze należycie dbano o ich stan techniczny.
Fiat Seicento jest klasycznym samochodem miejskim i nie powinno się od niego oczekiwać zbyt wiele. Może być przejściowo traktowany jako auto dla rodziny, ale tylko w pierwszym stadium jej rozwoju, czyli dla dwóch osób. Jest zwrotny, tani w eksploatacji i nie ma problemu z dostępem do części zamiennych.
Wady:
- ubogie wyposażenie,
- brak innych odmian nadwoziowych,
- mały bagażnik
Zalety:
- niskie koszty eksploatacji,
- zwrotność samochodu,
- dostępność części
Ważniejsze daty z historii modelu:
1998 – prezentacja modelu (kwiecień); silniki 0,9 l i 1,1 l
2000 – niewielki lifting; wtrysk wielopunktowy w silniku 1,1 l
2001 – pojawiają się wersje Brush i Schumacher,
2002 – zaprzestanie sprzedaży silnikow 0,9 l
2005 – zmiana nazwy z Seicento na „600”.
- na podstawie ofert internetowych, bez wersji wyposażenia
Wybrane dane techniczne
| Silnik | 0.9* | 1.1* |
| --- | --- | --- |
| Pojemność skokowa (cm3 ) | 899 | 1108 |
| Moc (KM/obr../min.) | 39/5500 | 55/5000 |
| Maks. mom. obr. (Nm./obr./min.) | 65/3000 | 88/2750 |
| Prędkość maks. (km/h) | 140 | 150 |
| Przyspieszenie 0-100 km (s) | 18 | 13,5 |
| Zużycie paliwa: wg EU (l/100 km) | 5,1/6,1/7,9 | 5,2/6,5/8,8 |
| Opony | 145/70 R13; 155/65 R13; 165/65 R13 | |
| Zbiornik paliwa (l) | 35 | 38 |
| Pojemność bagażnika (dm3 ) | 170/810 | |
| Rozstaw osi (cm) | 220 | |
| Rozstaw kół przód/tył (cm) | 126,5/125,5 | 127,5/127 |
| Średnica zawracania (m) | 8,8 | |
| Wymiary: dł./szer./wys. (cm) | 332/151/144 | 333,5/151/145 |
| Masa własna (kg) | 705 | 730 |
| Masa całkowita (kg) | 1160 | 1190 | * dane z 1999 r.
* dane z 2002 r.
Autor: Jerzy Kozierkiewicz
