Blaski i cienie samochodów używanych - MAZDA 626 - styczeń 2000

Blaski i cienie samochodów używanych - MAZDA 626, styczeń 2000, MOTO - Miesięcznik Zmotoryzowanych; Szczepan Kryda

Mazda 626 trafiła na rynek europejski w 1983 roku, a więc przed wieloma laty. Tu model ten zyskał bardzo szybko uznanie zarówno ze strony fachowców, jak i potencjalnych użytkowników. W swym rodzinnym kraju, w Japonii, auto to nosiło nazwę Mazda Capella. Oznaczenie "626" wprowadzono po raz pierwszy w 1978 roku. Wówczas zresztą pojazd ten niczym szczególnym się nie wyróżniał. Zaliczana do klasy średniej Mazda 626 miała w tamtych latach silnik umieszczony z przodu, ale napędzał on koła tylne.

Był to czas, kiedy czołowe światowe firmy samochodowe, wprowadzały konsekwentnie w nowych modelach aut napęd przedni. Japończycy starali się nie pozostawać za nimi i w 1982 roku również Mazda 626 otrzymała napęd przedni. Auto te miało układ zawieszenia tylnego o specjalnej konstrukcji. Otrzymał on nazwę TTL - Twin Trapezoidal Link czyli podwójny układ trapezowy. Konstrukcje tę naturalnie opatentowano. Jej prostota oraz skuteczność działania, przyczyniła się do zwiększenia wygody jazdy oraz poprawy charakterystyki zawieszenia w porównaniu z rozwiązaniami tradycyjnymi. W efekcie powstał pojazd łatwy w prowadzeniu, stabilny i stosunkowo bezpieczny. Inną cechą charakterystyczną tego auta jest bardzo bogate wyposażenie seryjne.

Nic przeto dziwnego, że dziennikarze opatrywali ten samochód mianem: "Bestseller Hiroszimy" lub "japoński Mercedes". Zresztą tym określeniom sprzyjały też kolejne modernizacje i zmiany modelu. Dla przykładu w 1987 roku wydłużono nadwozie i zwiększono rozstaw osi, a jednocześnie "wygładzono" kanciaste krawędzie nadwozia, przez co uzyskało ono nowocześniejszy kształt.

Historia modelu

• 1979 - Prezentacja Mazdy 626 z tylnym napędem
• 1983 - Wprowadzenie przedniego napędu z zastosowaniem silników o mocach: 75, 80 i 100 KM
• 1987 - Zmiana modelu
• 1989 - Wprowadzenie na rynek odmian kombi oraz z napędem na cztery koła
• 1990 - Modernizacja auta
• 1992 - Nowy model
• 1993 - Seryjne zastosowanie poduszki powietrznej dla kierowcy w wersji GLE oraz układu ABS w odmianie GLX
• 1994 - Kolejna modernizacja: zmienione zamki pasów bezpieczeństwa, seryjne napinacze pasów oraz regulacja wysokości fotela kierowcy.

Główne cechy użytkowe

Zalety

• przejrzysta karoseria
• pewne właściwości jezdne
• funkcjonalna obsługa
• bogate wyposażenie seryjne
• wygodne fotele
• elegancki wygląd Wady
• w modelach do 1987 roku mało oszczędne i zbyt głośne silniki oraz ograniczony komfort resorowania
• w starszych modelach niezbyt praktyczna obsługa niektórych urządzeń
• silna podsterowność na zakrętach
• nietypowe reakcje na zmienne obciążenie
• wstrząsy w trakcie pokonywania poprzecznych nierówności
• przeciętne hamulce Wysoka jakość wykonania i niezawodność, to kolejne korzystne cechy tego pojazdu. Specjaliści niemieccy, którzy na ogół nie są skłonni do wyrażania zachwytów przy ocenie używanych samochodów japońskich, stwierdzają wręcz, że "to auto można kupować w ciemno" pod jednym wszakże warunkiem, iż było ono przedtem racjonalnie i starannie użytkowane.

Opinie fachowców

Należy wyraźnie rozróżniać samochody pochodzące z produkcji w latach 1982-1987 oraz 1987-1992 i późniejszych. Różnią się one pod względem funkcjonalności, nowoczesności i niezawodności. Oczywiście, o ile to możliwe, lepiej wybierać te spośród używanych samochodów, które wyprodukowano po 1992 roku. Niestety, na ogół nie są one tanie i z tych względów wiele osób decyduje się raczej na kupno samochodu starszego. Producent zadbał o odpowiednią liczbę wersji silnikowych, które umożliwiają najkorzystniejszy wybór jednostki napędowej z własnego punktu widzenia. Również poszczególne odmiany nadwozia, zdają się być przystosowane do rozmaitych gustów klientów. W naszym kraju najczęściej spotyka się wersje kombi oraz hatchback. Na ogół chwalone są też właściwości jezdne tych samochodów ale dotyczą one głównie jazdy na wprost. Przy szybkim pokonywaniu zakrętów należy zwracać uwagę na niebezpieczne zarzucanie tyłu auta. Również hamulce nie są najmocniejszą stroną tego pojazdu. Szybkie zużywanie się tarcz hamulcowych oraz
ich odkształcenia przy bardzo intensywnym hamowaniu zdarzają się dosyć często w starszych egzemplarzach tych aut.

Oto najczęściej pojawiające się usterki w Mazdach 626:

• Trzaski w obrębie tablicy rozdzielczej
• Szybko zużywające się tarcze hamulcowe
• Defekty zamka centralnego
• Korozja układu wydechowego
• Jednostronne działanie hamulca ręcznego
• Uszkodzenia alternatora
• Nadmierne zużywanie się sprzęgła
• Przegrzewanie się silnika (szczególnie w autach z roku 1990)
• Przepalanie się uszczelki podgłowicowej
• Korozja złącz kablowych
• Podatne na uszkodzenia i zużycie dolne gumowe, uszczelnienie drzwi
• Wilgoć w przedziale bagażnika (wersje ze ściętym tyłem)
• W najstarszych modelach luzy w układzie kierowniczym
• Kondensacja pary wodnej w przednich lampach kierunkowskazów
• Usterki pompy paliwa
• Szybka korozja reflektorów
• Usterki automatycznych skrzyń biegów (1978) Ciekawych wniosków dostarcza test długodystansowy (100 tys. km) przeprowadzony swego czasu, przez redakcję niemieckiego czasopisma "Auto Motor und Sport". Stwierdzono, że samochód ten (odmiana 626 GLE z 1992 roku) zachowywał się przyzwoicie na tej długiej i różnorodnej trasie. Nie zanotowano większych uszkodzeń, ale testujący wyrażali swe niezadowolenie z powodu kilku istotnych usterek. Dotyczyły one otwieranego dachu, niezbyt przyjemnego zachowania auta przy pokonywaniu nierówności terenowych (zbyt niskie zawieszenie), szybkiego zużywania się opon itp. Stąd konkluzja testujących, że temu samochodowi przydało by się mocniejsze zawieszenie i większy prześwit, co zresztą w części producent uwzględnił w zmianach konstrukcyjnych w 1994 roku i później. Wysocy mogą mieć nieco kłopotu przy wsiadaniu do tego auta, bo muszą się przy tym dość nisko pochylać, a i przestrzeń nad ich głowami po zajęciu miejsca w fotelu, nie jest zbyt duża. Krytykowano również zachowanie się auta w czasie jazdy po gorszych drogach.

Śledząc jednak listę usterek sporządzoną w trakcie tego testu, można jednoznacznie stwierdzić, że jest to dosyć niezawodny samochód. Bardzo dobrze oceniano pracę zespołu napędowego, a przeciętne zużycie paliwa wynoszące 10,1 l benzyny na każde 100 km , też nie jest zbyt wysokie. Warto przy tym dodać, że minimalne zużycie paliwa wynosiło 6,8 l/100 km. Jako wadę wymieniano dość dużą częstotliwość i wysokie koszty obowiązkowych przeglądów. Trzeba się liczyć również z wysokimi kosztami ewentualnych napraw.

Opinie użytkowników

W niemieckich badaniach ankietowych, użytkownicy tych aut, wypowiadali się o nich bardzo pozytywnie. Aż 80 proc. z nich wyrażała chęć ponownego zakupu Mazdy 626, a jeszcze więcej, bo aż 85 proc. było zadowolonych z eksploatowanego pojazdu. Tylko 13 proc. narzekało na jakość wykonania, 10 proc. miało kłopoty z uruchamianiem pojazdu, 9 proc. krytykowało skuteczność działania hamulców, a 6 proc, narzekało na skrzynię biegów. Silnik był powodem niezadowolenia tylko 4 proc. uczestników ankiety, a korozję w swych autach, zauważało zaledwie 2 proc. z nich.

Zarówno z indywidualnych wypowiedzi użytkowników, jak i z rozmaitych testów wynika, że Mazda 626 jest samochodem trwałym, niezawodnym, doskonałym w sensie jakościowym. Warto dodać, że w samochodach produkowanych po 1994 roku wyeliminowano sporo z wyżej wymienionych usterek i wad. Mają one bardziej sprężyste resorowanie i precyzyjnie zestrojony układ kierowniczy. W statystykach przeglądów okresowych również rejestruje się niewiele istotnych usterek nawet w samochodach 7-8 letnich.

Wnioski ogólne

Fachowcy na ogół są zgodni: Mazda 626 zasługuje na uwagę jako samochód używany, gdyż wyróżnia się wśród innych swoją trwałością i niezawodnością, bogatym wyposażeniem, rozmaitością wersji silnikowych i nadwoziowych. Taki samochód jednak nie jest zbyt tani i to jest jedna z jego głównych wad. Dobrze utrzymana Mazda 626 może jeszcze przez wiele lat odpłacać się swym nowym właścicielom, małą podatnością na usterki oraz dużą trwałością. Dotyczy to jednak tylko takich aut, które nie były naprawiane po poważniejszych wypadkach. Takie naprawy są bowiem raczej drogie i nie zawsze wykonują je autoryzowane warsztaty lub odpowiedni fachowcy. Często zleca się je ze względów oszczędnościowych (lub przygotowując auto na sprzedaż) podrzędnym warsztatom. To trzeba mieć na uwadze w trakcie zakupu używanego pojazdu i poddać go szczegółowym oględzinom.