Aerodynamika w Hondzie NSX: jak to jest zrobione?

Podczas projektowania Hondy NSX inżynierowie poświęcili wiele uwagi kwestiom aerodynamiki. Udało im się wdrożyć kilka ciekawych rozwiązań technologicznych poprawiających ten aspekt.

Istotnym aspektem projektu nadwozia był odpowiedni rozkład sił docisku pomiędzy przednią i tylną częścią auta. W trakcie badań konstruktorzy ustalili, że wygenerowanie około trzykrotnie wyższej siły docisku z tyłu w stosunku do przodu zapewni optymalny rozkład sił zarówno podczas jazdy po torze, jak i w warunkach "cywilnych". Tylny dyfuzor współpracuje z tylnym spoilerem i wgłębieniami w tylnych światłach, tworząc dużą siłę docisku i niwelując jednocześnie opór aerodynamiczny powstający w tylnej części nadwozia.

Strumień powietrza płynący przez przednią część samochodu podąża zoptymalizowanym torem, uwzględniającym ogólną wydajność aerodynamiczną, maksymalną siłę docisku oraz niski współczynnik oporu aerodynamicznego. Strumień jest następnie odpowiednio kierowany przy wylocie w celu uzyskania ustalonego przepływu dolnego trafiającego do wlotów powietrza do silnika. Wloty mające na celu ograniczenie turbulencji powietrza w obrębie przednich kół współpracują z wlotami w przednim spojlerze, stabilizując przepływ powietrza wzdłuż bocznej części auta. Wloty te, wraz z wyprofilowanymi słupkami C, zapewniają również dostęp powietrza do dużych otworów bocznych, przez które powietrze dostaje się do układu dolotowego, komory silnika i chłodnic układu turbodoładowania. Boczne wloty kierują również strumień powietrza ponad tylny panel nadwozia, zwiększając tym samym siłę docisku.

Kształt nadwozia Hondy NSX przyczynia się również do uzyskania wysokiej wydajności termicznej wymaganej przez hybrydowy układ napędowy. Konstrukcja obejmuje siedem głównych źródeł ciepła - silnik benzynowy V6 o pojemności 3,5 litra, dwie turbosprężarki, dziewięciobiegową automatyczną przekładnię dwusprzęgłową DCT, jednostkę zarządzania rozdziałem mocy Power Distribution Unit oraz dwa silniki elektryczne umieszczone w jednostce Twin Motor Unit. W celu zapewnienia wydajnego chłodzenia każdego z tych elementów, przepływ powietrza jest sterowany za pośrednictwem dziesięciu różnych wymienników ciepła.

Otwory w przedniej części auta doprowadzają strumień chłodzącego powietrza do kluczowych wymienników ciepła zlokalizowanych w przedniej sekcji, czyli do chłodnic silnika, chłodnicy jednostki Twin Motor Unit, kondensatora, chłodnicy skrzyni biegów oraz hybrydowej jednostki zarządzania rozdziałem mocy Power Distribution Unit. Powietrze płynące ponad dachem samochodu i wzdłuż tylnej szyby dociera z kolei do chłodnicy sprzęgła oraz do komory silnika.

Źródło: Honda

ll