| [
]( http://kancelarie.krakow.pl ) |
| --- | *W każdym mieście można spotkać nieprawidłowo zaparkowane pojazdy, zastawiające chodniki, ścieżki rowerowe, czy też bramy wyjazdowe. Zazwyczaj stanowi to jedynie niedogodność dla innych użytkowników ulic. Czasami może jednak stanowić poważne zagrożenie, np. w wypadku gdy źle postawione auto blokuje przejazd karetki. Nieefektywność służb mundurowych w starciu z kierowcami, którzy parkują gdzie popadnie sprawiła, że wiele osób wybiera inną metodę załatwienia sprawy. Biorą sprawy w swoje ręce i na źle zaparkowanych pojazdach umieszczają mało cenzuralne naklejki. *
Przepisy drogowe, a ściślej art. 49 ustawy prawo o ruchu drogowym, zawierają obszerne wyliczenie miejsc, gdzie nie można zostawić auta na postoju lub choćby go zatrzymać. Przykładowo, zabrania się postoju w miejscu utrudniającym wjazd lub wyjazd, w szczególności do i z bramy, garażu, parkingu lub wnęki postojowej. Nie wolno również stawiać samochodu na chodniku, o ile szerokość przejścia pozostawionego pieszym nie wynosi co najmniej 1,5 metra. Niezastosowanie się do tych przepisów jest wykroczeniem, za którego popełnienie kierowca może zostać ukarany mandatem w wysokości od 100 do 300 zł.
Wielu kierowców wierzy jednak w to, że uda im się umknąć oku policji czy straży miejskiej i za nic mają przepisy. Co wówczas może zrobić pieszy lub kierowca, który swoje auto postawił prawidłowo? Może ten fakt zignorować, wezwać odpowiednią służbę, albo napomnieć kierowcę w nieformalny sposób. Polacy coraz częściej wybierają tę ostatnią drogę. Ma to zaprowadzić porządek na naszych ulicach, a jednocześnie nie jest denuncjowaniem innego zmotoryzowanego. Tak właśnie narodził się zwyczaj przydzielania tzw. „karnych kutasów”.
(fot. WP.PL) Abstrahując od obyczajowego wymiaru naklejania takich nalepek, należy zastanowić się nad prawnymi konsekwencjami dokonania „samosądu” na samochodach. W pierwszej kolejności wypada rozpatrzyć kwestię zarzutu, jaki można sformułować pod adresem osób obklejających auta. Taki krok może zostać uznany za wykroczenie z art. 124 k.w. lub nawet jako przestępstwo określone w art. 288 § 1 k.k.
W obydwóch wypadkach do popełnienia czynu zabronionego dochodzi wtedy, gdy sprawca umyślnie cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku. Granicą popełnienia przestępstwa jest wartość szkody - w przypadku przestępstwa przekraczać ona musi 25 proc. minimalnego wynagrodzenia, a w przypadku stosunkowo nowych samochodów o to nietrudno. Wystarczy, że do drukowania naklejki wykorzysta się słaby papier z mocnym klejem, a całość umieści na elemencie karoserii. Jeśli zdjęcie naklejki będzie wymagało użycia metod mogących zarysować „blachę”, może to zostać zakwalifikowane jako przestępstwo.
Inne porady Kancelarii Prawnej Adwokaci i Radcowie Prawni, www.kancelarie.krakow.pl: Odpowiedzialność za samochód pozostawiony w warsztacie
(fot. WP.PL) W zależności od wysokości ewentualnych strat różne są konsekwencje, z jakimi musi się liczyć sprawca. Przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat, a w wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Natomiast wykroczenie podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. Obydwa czyny bezprawne ścigane są wniosek (żądanie) pokrzywdzonego. Choć oczywiście wykrycie sprawcy może nastręczyć nie lada trudności.
Należy także rozważyć, czy naklejka taka może uczynić samochód niezdatnym do użytku. Jak mówi prawo: „Uczynienie rzeczy niezdatną do użytku sprowadza się do wywołania niemożności używania jej zgodnie z przeznaczeniem, bez fizycznego naruszenia jej substancji”. Jeśli więc naklejka zostanie umieszczona w takim miejscu, które uniemożliwia korzystanie z auta, np. na przedniej szybie, w polu widzenia kierowcy, wtedy należy uznać to za uczynienie samochodu niezdatnym do użytku.
Część kierowców na widok naklejki wzruszy ramionami i przystąpi do jej odrywania. Część będzie zła i rozpocznie poszukiwania sprawcy. Część może też poczuć się urażona ich treścią. Przepisy kodeksu karnego za przestępstwo uznają pomówienie i znieważanie. Pomówieniem jest przypisanie m.in. osobie takiego postępowania lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej. Natomiast znieważenie polega na ubliżeniu. Czynu tego można dopuścić się w obecności pokrzywdzonego lub pod jego nieobecność, o ile jest popełnione z zamiarem, aby zniewaga do osoby znieważanej dotarła. Obydwa przestępstwa podlegają ściganiu z oskarżenia prywatnego.
Źródło: Anna Kasolik, Damian Łapka, Kancelaria Prawna Adwokaci i Radcowie Prawni
tb/
Inne porady Kancelarii Prawnej Adwokaci i Radcowie Prawni, www.kancelarie.krakow.pl: Odpowiedzialność za samochód pozostawiony w warsztacie