Pasją Karola - blacharza i lakiernika - jest tuning. Należy więc do grona szczęśliwców, których zawód ma wiele wspólnego z hobby. Po godzinach pracy w przydomowym garażu realizuje autorskie projekty. Jednym z nich jest widoczny na zdjęciach Golf trzeciej generacji z bardzo mocną jednostką napędową, w którym wprowadził szereg przemyślanych modyfikacji.
(fot. Mikołaj Urbański) Auto pochodzi ze Stanów Zjednoczonych. Gdy przyjechało do Polski, nadwozie było w kolorze wiśniowym, zaś największą jego wadą była mała moc. Silnik o pojemności dwóch litrów i mocy 115 koni mechanicznych nie odpowiadał Karolowi. Na szczęście wkrótce pojawił się dawca i zaczęła się skomplikowana operacja przekładania poszczególnych elementów.
Golf został rozebrany do gołej blachy, po czym stopniowo uzupełniano brakujące detale. Nałożono świeży lakier z palety amerykańskiego General Motors, poprzedzając tę czynność pracami blacharskimi. Wygładzono zderzaki, w błotnik wstawiono wlot powietrza od Mercedesa Sprintera, zaś klapę pozbawiono wycieraczki i emblematów producenta.
(fot. Mikołaj Urbański) Następnie zaczęto składać karoserię. W Golfie zamontowano nowe gwintowane zawieszenie H & R, wszystkie części gumowe zmieniono na poliuretanowe, a na kielichach zainstalowano rozpórki usztywniające INXX. W nadkolach założono aluminiowe obręcze o średnicy 17 cali RH z oponami w rozmiarze 225/40, po czym wreszcie zajęto się najważniejszą kwestią, czyli swapem 6-cylindrowego motoru. Zanim jednak został osadzony nad przednią osią, zdecydowano się go delikatnie podrasować.
Kolektor ssący wraz z przepustnicą przerzucono z wersji 2,9, a następnie zamontowano sportowy kolektor wydechowy z polerowanej stali kwasoodpornej i stożkowy filtr powietrza K & N. Gdy już udało się zestroić z sobą wszelkie elementy układu generującego moc, przebudowano także układ wydechowy. Wykonano go w całości ze stali nierdzewnej o przekroju 76 mm. Pozostawiono standardowy tłumik końcowy, ale dołożono dwa niepozorne wypolerowane na lustro owalne zwieńczenia.
Kabina Golfa była jedną z najnudniejszych, jakie inżynierowie z Wolfsburga stworzyli w połowie lat 90. Gdybyśmy wzięli pod uwagę ergonomię i funkcjonalność, niewiele można by jej było zarzucić, ale poza tym była szara i nijaka. Karol rozjaśnił wnętrze wykorzystując materiały o weselszych kolorach.
(fot. Mikołaj Urbański) Głęboko profilowane fotele Recaro wyposażone w szelkowe pasy bezpieczeństwa Schroth jak i deskę rozdzielczą obszył kremową skórą, fabryczną kierownicę zastąpił rajdowym odpowiednikiem BMS o średnicy 28 cm, zamontował też wiele niespotykanych zbyt często detali. Mowa przede wszystkim o gałce zmiany biegów, rygielkach, dywanikach, korbkach czy pokrętłach do ustawiania lusterek firmy JOM z serii Wolfsburg Edition.
* TU ZNAJDZIESZ WIĘCEJ ZDJĘĆ TEGO VW * Czarne materiały wykończeniowe i jasne fotele, kanapa i kokpit centralny pięknie się razem prezentują, kontrastując z nadwoziem, które poddano kuracji odmładzającej. Na maskę założono wysokogatunkowe czarne BRA, przednie lampy ustąpiły miejsca czarnym soczewkowym Angel Eyes z biksenonowymi światłami, klosze kierunkowskazów przełożono z poprzednika, ale pozostawiano oryginalne amerykańskie obrysówki. Ponadto tylne klosze zmieniono na dymione odpowiedniki, a wszelkie możliwe żarówki zastąpiono bardzo modnymi obecnie diodami.
Niewiele osób jest w stanie oprzeć się urokowi tego na pozór zwyczajnego Golfa. Przed zmianami pewnie nikt by na niego nie zwrócił uwagi, ale obecnie trudno go nie docenić. Dbałość, z jaką zostały przeprowadzone, zasługuje na słowa uznania.
Piotr Mokwiński