Cichy bohater samochodu: czego nie wiesz o zawieszeniu?
Oceniając podzespoły samochodu najczęściej zwraca się uwagę na silnik, układ kierowniczy czy hamulce. Tymczasem jednym z największych wyzwań dla producentów samochodów i elementem, mającym duży wpływ na bezpieczeństwo jazdy, jest Choć zawieszenie może wydawać się stosunkowo prostym podzespołem, nadal na tym polu prowadzone są intensywne prace rozwojowe i wprowadzane cenne innowacje. Zawieszenie stanowi jedno z największych wyzwań dla konstruktorów, ponieważ musi spełniać wiele funkcji, często ze sobą sprzecznych. To jedna z kluczowych części składowych samochodu, mająca decydujący wpływ na komfort jazdy i prowadzenie, ale także na bezpieczeństwo – jego ustawienie i stan techniczny decydują o długości drogi hamowania, skuteczności skręcania i poprawności pracy elektronicznych systemów wspomagających jazdę.
Podstawowym zadaniem zawieszenia jest zapewnienie właściwego kontaktu kół samochodu z podłożem. Rozumie się przez to zarówno skuteczne tłumienie nierówności, jak i najlepszą przyczepność do podłoża – wyeliminowanie momentów oderwania się kół wskutek uskoków lub przechyłów. Jednocześnie zawieszenie musi zapewniać odpowiednie ustawienie kół i panować nad kinetyką całego samochodu, eliminując czynniki mające wpływ na zaburzenie stabilności: ograniczać przechyły podczas skręcania, gwałtownego hamowania czy też dynamicznego przyspieszania.
Z wszystkimi tymi zadaniami musi sobie radzić w możliwie identyczny sposób w bardzo zróżnicowanych warunkach obciążenia, prędkości jazdy, temperatury i przyczepności podłoża. Dlatego też największym wyzwaniem, z którym nieustannie mierzą się konstruktorzy, jest właściwie ustawienie zawieszenia: konflikt pomiędzy skutecznością radzenia sobie z wyżej wymienionymi czynnikami a komfortem podróży oznacza, że wypadkowa jest zawsze do pewnego stopnia kompromisem.
Aby poradzić sobie z tym problemem, zawieszenie zbudowane jest z szeregu podzespołów, spełniających różne funkcje. Układ zawieszenia obejmuje elementy prowadzące koło, czyli określające geometrię podwozia (wahacze lub drążki), elementy resorujące, obecnie najczęściej stosowane są sprężyny śrubowe lub, w samochodach dostawczych, resory piórowe, a w końcu elementy tłumiące (amortyzatory) i stabilizujące (stabilizatory). Na przestrzeni lat stosowano jednak różne podzespoły. Na przykład Skoda Superb z 1934 roku posiadała podwójne wahacze trójkątne z przodu oraz półosie wahliwe i dwa resory z tyłu, a wyczynowa Skoda 992 Junior miała niezależne zawieszenie wszystkich kół.
(fot. WP/Mateusz Pietruszka) Amortyzator już sam w sobie jest złożonym mechanizmem, którego zadaniem jest – jak sama nazwa wskazuje – amortyzowanie ruchów zawieszenia, czyli rozproszenie energii towarzyszącej jego pracy. To pośrednik pomiędzy podwoziem, na którym wspiera się samochód, a wahaczem, który trzyma koło. Wyróżnia się szereg typów amortyzatorów ze względu na substancję tłumiącą ruch. Najczęściej spotyka się amortyzatory hydropneumatyczne, czyli gazowo-olejowych. Zapewniają one optymalne połączenie skuteczności i precyzji pracy niezależnie od obciążenia i temperatury, przy zapewnieniu długotrwałej, bezproblemowej eksploatacji.
Skoda wypracowała sprawdzoną gamę konstrukcji, stosowanych na przestrzeni palety modelowej marki. W części modeli producent stosuje na tylnej osi system współzależny w postaci belki skrętnej z wahaczami wleczonymi. W samochodach o mniejszym obciążeniu tylnej osi Czesi stosują bnelkę skrętną, zapewniające dobry komfort i stabilność jazdy przy jednoczesnym zachowaniu bardzo przystępnej ceny zakupu samochodu i niskich kosztów późniejszej eksploatacji – to stosunkowo prosty pod względem mechanicznym zespół. Belka skrętna tylnej osi montowana jest w modelach Citigo, Fabia, Rapid, Roomster i części wersji silnikowych modelu Octavia. Pozostałe modele marki korzystają z bardziej zaawansowanego układu wielowahaczowego. To doskonalsze zawieszenie niezależne gwarantuje bardzo wysoki komfort, większe bezpieczeństwo przy zwiększonym obciążeniu oraz niezaburzoną dynamikę jazdy dzięki kombinacji wahaczy wzdłużnych i poprzecznych. Układ wielowahaczowy w tylnej osi znajdziemy w modelach Superb, Yeti oraz wybranych wersjach
modelu Octavia (np. wersji RS).
Wszystkie modele Skody na osi przedniej korzystają obecnie z najpopularniejszego typu zawieszenia niezależnego, jakim są kolumny MacPhersona z dolnymi wahaczami trójkątnymi. Kolumny te zajmują stosunkowo mało miejsca, zostawiając więcej przestrzeni na resztę podzespołów samochodu zlokalizowanych pod maską. Największą korzyścią jest tu możliwość obniżenia pozycji silnika, co przekłada się na niższy środek ciężkości całego samochodu.
Źródło: Skoda
mp/moto.wp.pl