Volkswagen Golf V Variant 2,0 TDI: przeciętny król

Największą nagrodą, tudzież wyróżnieniem dla producenta, nie jest wbrew pozorom sprzedaż idąca w setki tysięcy sztuk. Niebywałą gratyfikacją jest miejsce w świadomości klienteli, czego najlepszym przykładem jest Jeep, od dziesięcioleci uznawany za synonim auta terenowego, zdolnego pokonać prawie każdą przeszkodę. Podobnie wygląda kwestia wciąż żywych ikon w poszczególnych klasach czy segmentach, gdzie pośród kompaktowej społeczności od lat 70., rolę wizytówki a nawet podręcznikowego wzorca pełni Volkswagen Golf. Każde kolejne wcielenie szlagieru z Wolfsburga dzięki trafnym założeniom koncernu VAG, dzielnie odpierało ataki reszty stawki - z Oplem Astrą na czele.

Czwarta odsłona Golfa poza pancerną mechaniką i niewyszukanym designem, oferowała dodatkowo przeciętną jakość wykonania wnętrza jak i ciasnotę. Zaprezentowana światu w 2003 roku piąta generacja zwyczajowego króla kompaktów, prezentowała tę samą słuszną filozofię, wzbogaconą jednak o uwagi użytkowników i oczywiste usprawnienia. Wydawać by się mogło, że liczący się wytwórca w możliwie krótkim czasie wprowadzi do oferty także rodzinną odmianę kombi (Variant w nomenklaturze VW), przyciągając tym samym kolejnych niezdecydowanych. Nie wiedzieć czemu Niemcy z takową decyzją czekali aż do 2007 roku.

Golf V Variant niczym pozostałe warianty nadwoziowe przedstawia znaną od lat politykę marki: niczym się nie wyróżniać. Ot, kolejny przykład na samochód niewzbudzający emocji swym wyglądem. Za sprawą tego sprytnego zabiegu przypada do gustu zarówno młodzianom aktywnie spędzającym czas z mnóstwem sportowych akcesoriów w bagażniku, jak i spełnia oczekiwania zapracowanego ojca rodziny, potrzebującego przestronnego i ekonomicznego zarazem środka lokomocji.

Pod nadwoziem pełnym obłości i łagodnych przetłoczeń skryto należycie skrojone wnętrze. Projekt deski rozdzielczej doskonale współgra z karoserią, odznaczając się prostą formą. Jasny wizerunek analogowych zegarów wzbogaconych ciekłokrystalicznym ekranem komputera pokładowego, tworzy przyjazną dla kierowcy całość. Panel centralny również cechuje się ergonomicznym rodowodem zza Odry, w bazowych wersjach skupiający pokrętła manualnej klimatyzacji jak i podstawowego radia. Dużo ciekawiej wygląda centralna część kokpitu w bogatszych odmianach, wyposażonych w automatyczną klimę jak i dotykowy kombajn multimedialny z nawigacją włącznie - stanowiący częsty dodatek topowego diesla 2,0 TDI.

Do kluczowych zmian jakie wprowadzono w piątej generacji zaliczyć należy także diametralną poprawę jakości zastosowanych materiałów. W miejsce tandetnego, łuszczącego się tworzywa wykorzystano miękkie i odporne na intensywną eksploatację materiały - co znacząco utrudnia trafne określenie rzeczywistego przebiegu oglądanego egzemplarza. Niemiecka dbałość o detale wsparta latami doświadczenia zaowocowała niemal perfekcyjną pozycją za kierownicą, jedynie koszykarze mogą zgłaszać pewne zastrzeżenia co do szerokości konsoli centralnej. Pozostali - wymiarowi użytkownicy, równie dobrze poczują się na tylnej kanapie, co było wręcz nie do pomyślenia w czwartej odsłonie. 258 cm rozstawu osi pozwoliło wygospodarować rozsądną przestrzeń na nogi pasażerów, skłonnych wytrzymać nawet kilkugodzinną podróż. W realizacji wakacyjnych planów przydatny okaże się 505-litrowy bagażnik, ustępujący oczywiście bliźniaczej Skodzie Octavii II kombi.

Ideałem samochodu rodzinnego w polskich realiach nadal pozostaje kombi z silnikiem wysokoprężnym, w tej kwestii Volkswagen rzecz jasna nie zawiódł dając do wyboru dwie jednostki – 1,9 TDI 105 KM i 2,0 TDI 140 KM. Na rynku wtórnym pośród ogromu ogłoszeń nieznacznie przeważają mocniejsze warianty seryjnie sprzęgnięte z manualną przekładnią o sześciu przełożeniach (lub opcjonalny automat DSG o takiej samej liczbie biegów). 9,5 sekundowy sprint do setki gwarantuje nam dotrzymanie tempa większości przedstawicieli handlowych, także w trasie, gdzie co rusz zmuszeni jesteśmy wyprzedzać. Wysoki moment obrotowy 320 Nm wespół z przemyślanym zestopniowaniem skrzyni biegów, pracującej pewnie i bez zbędnych zgrzytów, zapewnia bezproblemowe ominięcie kolumny tirów lub niedzielnych działkowiczów.

Jak każdy nowoczesny diesel odznacza się również niskim zapotrzebowaniem na olej napędowy, w mieście musimy liczyć się z ubytkiem do 8 litrów, natomiast w trasie osiągnięcie spalania na poziomie 5 jednostek to żaden problem. Niestety, nie ma róży bez kolców, bowiem silnik 2,0 TDI ma niewiele wspólnego z trwałym i bezproblemowym 1,9 TDI. W przypadku nowoczesnego czterocylindrowca z szesnastozaworową głowicą wystąpić może mnóstwo kosztownych usterek. Począwszy od pęknięcia głowicy (2500 złotych), poprzez awaryjne wtryskiwacze (400 złotych sztuka), a skończywszy na kłopotliwym filtrze cząstek stałych DPF instalowanym niemal we wszystkich sztukach.

Do charakteru jednostki napędowej napędzającej rodzinne kombi dobrano nastawy układu jezdnego Golfa V. Klasyczne kolumny McPhersona przy przedniej osi oraz wielowahaczowy (ceny oscylują w okolicach 150-200 złotych za wahacz) zestaw z tyłu pozwalają na dziarskie pokonywanie zakrętów, także z pełnym obciążeniem - jednak wówczas, jak zeznają użytkownicy, mocno dobija nawet na niewielkich nierównościach. O wygórowanych kosztach eksploatacji zawieszenia możemy zapomnieć, wymiana amortyzatorów uszczupli budżet właściciela o niespełna 200 złotych za sztukę.

VW Golf V z jednostką 2,0 TDI po spełnieniu kilku podstawowych kryteriów z powodzeniem będzie służył czteroosobowej familii, wymagając niewielkich wydatków na paliwo jak i na bieżące utrzymanie. Niestety, znalezienie sprowadzonego egzemplarza z wiarygodnym przebiegiem zakrawa o legendę, co innego auta pochodzące z polskiej sieci dilerskiej, posiadające przeważnie udokumentowaną historię.

Piotr Mokwiński/ll/moto.wp.pl

Volkswagen Golf VII w najniższych cenach! Sprawdź!

"VW Golf Variant 2,0 TDI" - DANE TECHNICZNE