Opel Vectra C 1,9 150 KM CDTI: królowa flot

Od pewnego czasu w mniemaniu większości statystycznych Kowalskich szczytem marzeń i rodzinnego prestiżu są samochody klasy średniej. Być może bierze się to z upodobania kadry managerskiej do tegoż segmentu reprezentowanego niezwykle licznie przez niemieckie marki.

Zakup nowego, koniecznie z silnikiem wysokoprężnym średniaka okupiony jest wydaniem około 100 000 złotych - oczywiście jeśli życzymy sobie przynajmniej godziwe wyposażenie. Problem w tym, że niewiele osób może sobie pozwolić na taki wydatek, zdecydowanie większym wzięciem cieszą się auta pochodzące z rynku wtórnego wyceniane na 20-30 000 złotych. Dysponując takimi funduszami możemy pozwolić sobie na niemal nowe auto miejskie lub obszerną i dobrze wyposażoną limuzynę wspomnianego segmentu D.

Jednym z najpopularniejszych graczy średniej klasy, kilka lat temu była Vectra C. Oplowska konstrukcja weszła na rynek w 2002, niemal z marszu stając się ulubienicą flot. Od tamtego czasu polskie drogi przemierza tysiące Vectr w firmowych barwach niebaczących na przepisy ruchu drogowego. Ogromna popularność w wielu instytucjach może świadczyć o wytrzymałości i dopracowaniu modelu, jakże potrzebnych aspektach w ciągu wytężonej eksploatacji.

Design ostatniego wcielenia Vectry zupełnie zrywa z poprzedniczką głęboko tkwiącą w latach 90. Do neutralnej sylwetki projektanci ukradkiem przemycili znamiona dynamiki i nieodzownej elegancji. Zwłaszcza prezentowanemu na zdjęciach sedanowi (w ofercie znalazł się także liftback oraz kombi) nie można jej odmówić. Wnętrze średniego Opla w zależności od wersji wyposażeniowej może zachwycić lub skutecznie zniechęcić do dalszego poznania. Skupmy się na sowicie wyposażonych dieslach, które uraczą użytkownika pełną elektryką, automatyczną klimatyzacją, sterowaniem radiem z kierownicy, niejednokrotnie spotkamy również kolorową nawigację a nawet obute wzorowej jakości skórą fotele z elektryczną regulacją w wielu płaszczyznach. Jak w większości niemieckich samochodów, projekt deski rozdzielczej nie zachwyca, odznacza się jednak wzorową ergonomią i jakością wykonania - co ciekawe, w topowych wersjach była obszyta skórą. Fotele kierowcy i pasażera zapewniają pożądany komfort jazdy, bez względu na gabaryty podróżnego.

Nieco inaczej sytuacja wyglądała na tylnej kanapie, gdzie owszem miejsca na nogi jest pod dostatkiem, jednakże pasażerowie wzrostu koszykarza będą narzekać na deficyt przestrzeni nad głową (w kombi taki problem nie występuje). Nie bez znaczenia pozostaje rzecz jasna 500-litrowy bagażnik wspomagający użytkownika w codziennym życiu.

Pomimo rosnących cen oleju napędowego, zatarciu różnicy pomiędzy nim a benzyną, wciąż ogromna rzesza kierowców nie wyobraża sobie innego źródła napędu. Nie zważając na wyższe koszty zakupu i serwisowej eksploatacji, silniki wysokoprężne w klasie średniej nadal wiodą prym. Pod maskę Vectry C trafiały aż cztery różne propozycje począwszy od archaicznych 2,0 i 2,2 DTI po istną skarbonkę bez dna o sześciu cylindrach 3,0 CDTI. Pomiędzy nimi znalazło się miejsce dla zapożyczonej z Fiata czterocylindrowej jednostki 1,9 CDTI generującej w zależności od wariantu 100, 120 lub 150 KM.

Dwie słabsze dysponowały ośmiozaworową głowicą, zaś najmocniejsza szesnastozaworową, dzięki której udało się wykrzesać również 320 Nm. Moc wedle klasowych prawideł trafia na przednie koła za pośrednictwem sześciostopniowej manualnej przekładni, pracującej notabene precyzyjnie i bez niepotrzebnych niespodzianek w postaci zgrzytów. Włoska konstrukcja jak pokazuje rzeczywistość, bez najmniejszych problemów i kompleksów trwałością dorównuje legendarnej już volkswagenowskiej 1,9 TDI, przewyższając niemiecką myśl techniczną pod względem dynamiki i kultury pracy, przy zachowaniu ekonomicznego charakteru. Jak doskonale wiadomo wysokoprężna Vectra najlepiej czyje się poza miastem, w takich warunkach osiągnięcie spalania na poziomie 5,5 litra na setkę nie wymaga większych starań, nawet utrzymanie tempa typowego przedstawiciela handlowego nie powinno pochłonąć więcej niż 6,5 l. W mieście główny konkurent Passata spożywa od 7 do 9 jednostek.

Inżynierowie Opla przystępując do prac nad układem jezdnym, postanowili dokonać niemałej rewolucji względem korodującego poprzednika. Przy przedniej osi nadal pracują kolumny McPhersona, niestety bolączką tego zestawu są szybko wybijające się sworznie wahaczy, łączniki stabilizatora (cena 30-40 złotych), a także nietrwałe łożyska kolumny resorującej. Z tyłu o perfekcyjne prowadzenie kół dba układ wielowahaczowy borykający się ze zmienną geometrią. Usterka ta niezauważona drastycznie wpływa na żywotność tylnych opon (cena wahaczy 230-400 złotych), prowadząc do ząbkowania bieżnika. Trzeba jednak przyznać, że taki zestaw w pełni sprawny sprawuje się bez zarzutu, pozwalając pewnie wykorzystywać potencjał silnika.

Ostatnia odsłona Opla Vectry szczególnie w wysokoprężnej odmianie 1,9 CDTI z manualną skrzynią biegów, stanowi ciekawe rozwiązanie dla statecznego użytkownika przemierzającego odległe trasy. Niska awaryjność silnika zestawiona z wzorowym dostępem do części zamiennych i fachowej obsługi, przemawia za średniakiem z Niemiec. Nie możemy jednak zapomnieć o kłopotliwym centralnym zamku, przewodach intercoolera lubiących pękać i nieszczelnej kolumnie kierowniczej występującej w niewielkiej liczbie egzemplarzy.

Piotr Mokwiński/ll/moto.wp.pl

Zobacz, gdzie kupisz Opla Vectrę najtaniej!

"Opel Vectra C 1,9 150 KM CDTI " - DANE TECHNICZNE